Uderz w stół...

<!** Image 1 align=left alt="Image 18203" >
Jedno województwo, ale dwie stolice. Bydgoszcz i Toruń. Oficjalnie pełne partnerstwo
i współpraca. Pro publico bono.
Jednak wewnątrz, pod skórą tego organizmu, trwa wciąż rywalizacja. O prestiż. W ostatnim okresie stawką jest m.in. lokalizacja specjalnej strefy ekonomicznej. Jej utworzenie ma przynieść ogromne korzyści dla całego województwa i regionu. Wiadomo jednak, że więcej wygra ten, kto taką strefę będzie miał pod przysłowiowym nosem. Nic zatem dziwnego, że pierwsza plotka (bo tak trzeba traktować nieoficjalną informację) o zwycięstwie Torunia w tym swoiście pojętym wyścigu wywołała w Bydgoszczy zaniepokojenie. Na zasadzie przysłowiowych nożyc, co to się lubią odzywać niepytane... Prezydent Dombrowicz, co naturalne, uspokaja. I zapewnia, że już niedługo w tej rywalizacji to my będziemy górą. Oby miał rację. W pogoni za strefą wygra zapewne lepszy. Co nie znaczy, że większy (czytaj: Bydgoszcz). A może w ogóle nie warto toczyć ze sobą ostrej rywalizacji na tym polu? W życiu jest tak, że wygrywa ten, kto przychodzi z większą kasą. Popatrzył Japończyk tu, popatrzył tam i wybrał to, co dla niego było najkorzystniejsze. Podobnie zrobią inni. W interesach o żadnych sentymentach nie może być mowy. My możemy rywalizować jedynie na... rozmiary ustępstw i zachęt. Nie zawsze to się dobrze kończy. Może warto postawić nieco twardsze warunki, wynegocjować coś więcej. Pokazać, że nie walczymy między sobą, ale dbamy o najlepiej pojęty wspólny interes. Może wówczas przysłowiowy Japończyk nie pójdzie z Bydgoszczy do Torunia dlatego, że tam dadzą mu więcej i na odwrót. Od paru lat mówimy o wspólnocie, o aglomeracji, szybkiej kolei łączącej Bydgoszcz z Toruniem. Oby obydwa te miasta połączyła też umiejętność robienia... dobrych interesów. I to bynajmniej nie kosztem sąsiada.