Tylko komornik z wyrokiem sądowym może prowadzić egzekucję długu. Wyjątek stanowią banki

Przykładów na bezwzględne działania osób zajmujących się windykacją długów długo nie trzeba szukać. Bankom wystarczą dwie niespłacone raty, żeby rozpoczęły procedurę odzyskiwania pieniędzy. Warto wiedzieć, że to jedyne instytucje, które mają prawo wystawiać tzw. tytuły egzekucyjne - czyli nie muszą czekać na orzeczenie sądu i działania komornika. Jeżeli bankowym komórkom windykacyjnym nie udaje się w prosty sposób odzyskać długu, odsprzedają go kancelariom prawnym i firmom windykacyjnym np. za 10-15 procent wartości. Wtedy dłużnik zaczyna mieć kłopoty.

Oficjalna droga odzyskiwania długów w większości wypadków jest prosta - wierzyciel kieruje do sądu sprawę o zapłatę, ten orzeka wyrok, a potem do akcji wkracza komornik. Istotna informacja jest jedna - wbrew pozorom bardzo wiele długów dość szybko ulega przedawnieniu. Np. dla roszczeń alimentacyjnych to 3 lata, należność z umowy sprzedaży formalnie znika po 2 latach, zadłużenie z tytułu czynszu za wynajem mieszkania zostaje umorzona po trzech latach. Komornicy zwracają jednak uwagę na to, że przedawnienia rzeczywiście obowiązują po takich okresach pod warunkiem jednak, że wierzyciel nie rozpoczął formalnego postępowania, zmierzającego do odzyskania pieniędzy - mówiąc krótko - na przykład nie oddał sprawy do sądu.

Problem polega jednak na tym, że firmy windykacyjne bardzo często - wykorzystując niewiedzę dłużników - próbują dochodzić roszczeń już przedawnionych.

Łakomym kąskiem dla windykatorów nich między innymi umowy telekomunikacyjne. Operatorzy telefonii chętnie sprzedają długi. W tym przypadku jednak warto także pamiętać o tym, że nawet wystąpienie przez przykładowego Jana Kowalskiego o rozłożenie spłaty zaległego abonamentu na raty jest traktowane jako przyznanie się do długu. A to przerywa już bieg przedawnienia - od momentu złożenia wniosku ratalnego termin przedawnienia biegnie od początku.
Firmy windykacyjne na początku swoich działań najczęściej informują dłużnika, że w przypadku braku spłaty, skierują sprawę do komornika. To tylko straszak. Do wszczęcia postępowania komorniczego potrzebny jest bowiem prawomocny wyrok sądu. Osoba mająca długi nie ma obowiązku płacenia do czasu, gdy formalnie otrzyma pismo od komornika z zawiadomieniem o wszczęciu egzekucji. Robert Damski, rzecznik Krajowej Izby Komorniczej podkreśla jednak - także wielokrotnie na łamach „Expressu” - że dla dłużnika lepiej jest, żeby nie czekał na oficjalne zawiadomienie o wszczęciu postępowania przeciwko niemu.

Windykatorzy uciekają się już do najbardziej brutalnych metod. Telefony i korespondencja - także elektroniczna - to działanie w granicach prawa, pod jednym warunkiem - że osoba zadłużona dowiaduje się wówczas, komu i ile zalega oraz sama proponuje spłatę zadłużenia na własnych warunkach. Uporczywe próby kontaktu przez windykatora kwalifikują się już jako stalking i są ścigane na podstawie kodeksu karnego.

Windykator nie może robić z nami, co mu się podoba. Nie wolno mu domagać się ujawnienia naszego majątku, nie może nas uporczywie nachodzić w domu czy w pracy, nie może do nas notorycznie telefonować czy wysyłać maili ani stosować gróźb. Nie wolno mu wprowadzać nas w błąd, kiedy informuje nas o naszych prawach.