<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/oberlan_malgorzata.jpg" >Kujawsko-Pomorskie nie jest regionem przyjaznym kobietom. Uuuuuu! Już słyszę oburzenie. Więc od razu dodaję: podobnie jak inne regiony naszego kraju. Skupmy się na faktach. Ponad połowa zarejestrowanych bezrobotnych to kobiety. Faktycznie, a nie tylko na papierze, rozbieżność między paniami a panami jest jeszcze większa. Bo wielu z „odraczających” się w urzędach pracy mężczyzn pracuje na czarno. Kobiet w takiej sytuacji jest bardzo mało. Wśród bezrobotnych, które chciałyby pracować, co trzecia uważa, że przeszkodą jest nadmiar obowiązków domowych. Matki w rodzinach wielodzietnych z tego powodu nawet nie szukają pracy.
<!** reklama right>A teraz, uwaga: średnia pensja mężczyzn w Polsce jest wyższa od średniej kobiet o 36 procent (dane za 2006 rok). Fajnie? Największe dysproporcje widać w grupie specjalistów, w przedziale wiekowym 36-40 lat. Tu sięgają aż 42 procent. Co to oznacza? Ano to, że szczyty mamy różne. W tym wieku bowiem obie płcie wykazują największą moc produkcyjną. Robią, tak zwaną, karierę. Tyle że np. głównemu specjaliście ds. personalnych średniej firmy w Bydgoszczy płaci się 6 tysięcy złotych, a jego koleżance na identycznym stanowisku - około 4 tysięcy. I choćby się nie wiem jak babka zgrzewała, łatwo tego pułapu nie przeskoczy. Dla jasności dodajmy, że dysproporcje w płacach kobiet i mężczyzn w „starych” państwach Unii Europejskiej też istnieją. Tyle że szacuje się je na 15 procent.
Kujawsko-Pomorskie walcząc z bezrobociem kobiet (wciąż wyższym od średniej krajowej) oddało je w ręce Japończyków. Kilaset młodych kobiet z Torunia, Chełmży, Rypina itd. okazało się najtańszą siłą roboczą w tej części Europy. Póki jest, jak jest - warto obchodzić 8 marca. Zawsze to jakaś okazja do przypomnienia, że wciąż TAK jest.
