Obie autorki mają wyraziste osobowości artystyczne. Swoje poszukiwania jednak kierują w odmienne obszary sztuki.
<!** Image 2 align=right alt="Image 55764" sub="Jedna z prac Magdaleny Samborskiej z wystawy „Liturgia przedmiotu” / Fot. Archiwum galerii">Magdalena Samborska studiowała w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Początkowo prezentowała postawę krytycznego dystansu wobec mody. Tworzyła ekspresyjno-symboliczne kostiumy, wykraczające poza użytkowy i komercyjny charakter. Całość prezentowała w formie żywych rzeźb lub trawestacji pokazów mody.
Z reklam i czasopism kobiecych
Obecne zainteresowania artystki to instalacje, obiekty i malarstwo, w ramach których buduje wielowarstwowy układ asocjacji i odniesień. Obszarem jej poszukiwań jest kultura wizualna, tożsamość płciowa i kulturowa - tematyka niezwykle popularna dziś wśród artystów.
- Osią moich zainteresowań jest miejsce kobiety w porządku symbolicznym - twierdzi artystka. - Właśnie dlatego wykorzystuję w pracach elementy języka, „którym jesteśmy mówione”: reklamy kosmetyków, ilustrowane czasopisma kobiece. Odwołuję się do mody, historii ubioru, prezentacji strojów.
Tematem pojawiającym się w jej twórczości są też związki między cielesnością a tożsamością. Koncentruje się na sposobach prezentacji ciała w mediach, sprowadzaniu tożsamości do roli towaru. Stara się znaleźć odpowiedź na pytanie: Czym naprawdę jest kultura masowa? Podobnie jest na jej wystawie pt. „Liturgia przedmiotu” w toruńskiej Galerii „Wozownia”.
<!** reklama left>Druga wystawa w „Wozowni”, „Top Model_made in Poland” Violi Kuś, przybrała z kolei formę współczesnej wersji muzeum archeologicznego.
Podróże w przeszłość
To efekt podróży, które artystka odbyła po polskich muzeach i skansenach. Każda z nich to przeniesienie w czasie: powrót do przeszłości, przywrócenie wspomnień z dzieciństwa i lat spędzonych na wsi. Materiały zebrane podczas podróży służyły jako pomoc w procesie poznawania sposobu myślenia i roli kobiety wiejskiej. Poszukując podobieństw i różnic w sposobie życia własnym i kobiet wiejskich pierwszej połowy XX w., artystka próbuje odkryć prawdę o sobie samej - kobiecie XXI wieku. Zwiedzanie muzeum odbywa się według uporządkowanej drogi, na której spotykamy szesnaście wizerunków bohaterek kolejnych opowieści.
Żadna z nich nie pozuje. Są raczej przez artystkę i widza „przyłapane” podczas wykonywania codziennych lub odświętnych czynności: modlitwy, zajęć kuchennych, szycia, oczekiwania.
Galeria Sztuki „Wozownia” otwarta jest we wtorki i piątki w godzinach od 10 do 18, a w soboty i niedziele w godzinach od 11 do 18. We wtorki wstęp jest bezpłatny.
