Patrząc znów z niepokojem w niebo

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/sitarek_michal.jpg" >W niedzielę, podobnie jak wielu innych bydgoszczan, z niepokojem patrzyłem w niebo. Na działkę zwaliła się w pewnym momencie ściana wody. Chodniki i ścieżki szybko znalazły się pod wodą.

Zbiornik wykopany na deszczówkę przelał się w ciągu kilku minut. W końcu zaczął się rozlewać na trawniki i grządki. Mimo wszystko, chociaż pewnie mógłbym nawet własnymi siłami rozbudować system odwodnienia, nie palę się do tego. Nie przekopię pół działki po to, by wykopać na niej wielki staw na deszczówkę. Szkoda moich sił i pieniędzy. Taka lipcowa ulewa, szczerze mówiąc nie jest dla mnie niczym niezwykłym. Od kilku lat pogoda przyzwyczaja nas do takich kaprysów. <!** reklama>

Dlatego trochę nie dziwię się miejskim służbom, które dość ostrożnie podchodzą do pomysłów na układanie grubszych rur lub specjalnych kanałów zbierających wodę z ulew. To wyjątkowo kosztowne przedsięwzięcia. Znów posłużę się tu moim działkowym przykładem. Gdy wiosną nasz rodzinny ogród czekała wymiana niecałych 100 metrów rury, wszyscy działkowcy musieli składać się po 200 złotych.

W sumie było to 70 osób. Zastanawiam się, po ile składać by się musieli mieszkańcy jednej ulicy na peryferiach, gdzie raptem stoi kilka domów. Mimo wszystko mam nadzieję, że miasto wróci w końcu do programu budowy osiedlowych ulic, które są jednym z warunków tego, by system kanalizacji deszczowej miał sens. Dziś sytuacja na wielu osiedlach jest kuriozalna. Mamy kanalizację, ale brakuje wpustów do niej. Trąci to filmem Barei. I oby niebo znów nad nami nie zapłakało ze śmiechu.