Doczekali się - chciałoby się powiedzieć. Wreszcie - orzekną jedni, a inni z żalem skonstatują „stało się”. Po ponad 60 latach istnienia z bydgoskiego pejzażu zniknąć ma piłkarski Zawisza.
<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/blazejewski_krzysztof.jpg" >Niewielu już zostało kibiców pamiętających dni wielkiej chwały, kiedy do Bydgoszczy na I-ligowe mecze przyjeżdżały najlepsze polskie futbolowe firmy, kiedy grano derby Zawisza - Polonia. Znacznie więcej jest tych, którzy pamiętają smak drugo-, trzecio-, a i czwartoligowej rywalizacji. Jednych i drugich połączy zapewne żal, że tak to nagle się kończy i urywa. Że marzenia o powrocie wielkiej piłki do Bydgoszczy znów trzeba będzie odłożyć. O lat kilka, kilkanaście, a może jeszcze więcej. Bo kiedyś dobry futbol do naszego miasta wróci. Jestem o tym przekonany. Tradycji nie da się zatrzeć ani zlikwidować. Marzeń - podobnie. Jest w tym wszystkim jedna pociecha. Że kultywatorzy tradycji „zadym” na Zawiszy i kolejne urządzające je pokolenia kibiców otrzymają solidną nauczkę, a porzekadło o wilku, co nosił razy kilka, zostanie skutecznie zapamiętane. Bo tak dalej być nie mogło, by wysiłki wielu ludzi niszczyła grupka, która na tej pracy postanowiła uwić sobie gniazdko i niszczyć wszystko to, co z mozołem budowano.<!** reklama>
A najbardziej mi żal działaczy i piłkarzy. Ci drudzy mają pół sezonu „w plecy”. Co prawda w Polsce ostatnio taki scenariusz przerabia się niemal każdego roku, ale to nie jest pocieszenie.
Upaść, żeby wstać. Coś jest w tym powiedzeniu. Jak dotąd w Zawiszy scenariusz ten nie chciał się sprawdzić. Być może - do tej pory - upadek ten był jeszcze zbyt mały. Teraz sięgnął dna. Na dobrą wróżbę lepszych czasów?
