Najważniejsze wydarzenia dotyczące świątyni pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Świeciu miały miejsce właśnie w październiku.
<!** Image 2 align=right alt="Image 99755" sub="„Klasztorek”, obok starej fary, należy do najcenniejszych zabytków budownictwa sakralnego w Świeciu Fot. Marek Wojciekiewicz">Według niektórych źródeł, 26 października 1721 roku dokonano konsekracji świątyni pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Natomiast według ustaleń S. Wardackiego, do konsekracji kościoła doszło nieco wcześniej, a mianowicie już 3 października 1721 roku. Również w październiku 1810 roku władze pruskie wydały edykt dotyczący likwidacji tutejszego klasztoru bernardyńskiego, który formalnie przestał funkcjonować w roku 1816.
Biskup i przyszły prymas
Krzysztof Antoni Szembek herbu Szembek urodził się 25 marca 1667 roku we wsi Szczepanowo koło Barcina. Kształcił się na początku w Krakowie, aby później rozpocząć studia w Rzymie. W kręgu jego zainteresowań znalazły się teologia, prawo i historia. Na kapłana wyświęcony został w roku 1692, ale bardzo szybko awansował w duchownej hierarchii. Był kanonikiem kujawskim, przemyskim, warmińskim, gnieźnieńskim i warszawskim. Co ciekawe, już wcześniej, w roku 1708, z nadania królewskiego Augusta II został opatem benedyktynów w Mogilnie, a w roku 1739, jednym z ostatnich opatów w Tyńcu. Był również biskupem inflanckim, poznańskim, a następnie, od roku 1719, przez dwadzieścia lat biskupem kujawskim. Potem został arcybiskupem gnieźnieńskim, a więc także prymasem Polski.
Duchowny dyplomata
Nie jest to wyjątkowa sytuacja, w której osobie duchownej zlecano misje dyplomatyczne. Biskupowi Szembekowi powierzono zadanie zażegnania konfliktu z Turcją. W latach 1713-1714 przebywał we Wiedniu, pozyskując dla swojej misji wpływowych jezuitów oraz posła saskiego Augusta Christopha von Wackerbartha i rosyjskiego Andrzeja Matwiejewa. Widać więc, że nie można odmówić biskupowi zdolności zjednywania sobie ludzi. Świadczy o tym także wzmianka zamieszczona przez Stanisława Szczygielskiego w dodatku do katalogu opatów tynieckich, w którym charakteryzuje przyszłego prymasa, jako osobę wesołą, pogodną, łaskawą i troskliwą jak ojciec.
<!** reklama>W październiku 1721 roku dokonano konsekracji, a więc poświęcenia „klasztorka” w Świeciu. Czynność ta była i jest zarezerwowana dla właściwego biskupa. W opisywanym przypadku był to biskup Szembek. Ale czy tylko obowiązek miał wpływ na obecność przyszłego prymasa w Świeciu? Wiemy z innych przekazów, że duchowny ten upodobał sobie tutejszy zakon bernardynów, co potwierdza fakt, iż jako biskup kujawski lubił celebrować uroczyste nabożeństwa w barczewskim kościele, należącym wówczas do benedyktynów.
Najważniejszym jest jednak fakt, że nie każdy biskup zostaje prymasem, a nie każdą świątynię konsekruje, co prawda przyszły, ale zawsze prymas.
