Tlenek węgla jest gazem powstającym w wyniku niepełnego spalania węgla i substancji, które w swym składzie węgiel posiadają.
Jest tym groźniejszy, że nie posiada smaku, zapachu, barwy, nie szczypie w oczy i nie dusi w gardle. Do organizmu wchłania się przez oddychanie. Kiedy już jest w naszych płucach, tam wiąże się z hemoglobiną, uniemożliwiając jej przenoszenie tlenu, przez co organizm staje się niedotleniony, a dodatkowo uszkodzeniu ulegają organy najbardziej na niedotlenienie wrażliwe jak ośrodkowy układ nerwowy i układ naczyniowo-sercowy. Wysiłek fizyczny, wysoka temperatura, stres - a te zjawiska zawsze występują przy pożarze - dodatkowo wpływają na szybkość przesycania organizmu tlenkiem węgla poprzez wymuszanie większej częstotliwości oddechu.
<!** reklama>Po 6-7 minutach przebywania w pomieszczeniu, w którym stężenie czadu wynosi około 70 proc. zachodzące w organizmie zmiany stają się nieodwracalne, a po mniej więcej 20 minutach następuje zgon. Jednak przy większej ilości tlenku węgla w pomieszczeniach zamkniętych śmierć może nastąpić błyskawicznie, nawet już po kilku oddechach, na skutek uduszenia w wyniku porażenia ośrodków oddychania. Przy wysokich stężeniach czadu nie występują żadne sygnały ostrzegawcze (jak bóle głowy, nagła słabość itp.) Co gorsza, osłabienie i utrata przytomności uniemożliwiają nam ewentualną ucieczkę.
Jeśli czad wydziela się powoli, stopniowo, to objawy są następujące: najpierw bóle głowy i uczucie ucisku w skroniach, a następnie tętnienia. Stopniowo ból głowy nasila się, pojawiają się nudności, wymioty, osłabienie, oszołomienie, zaburzenia czynności serca, przyspieszone tętno i oddech. W takim stanie, jeśli podejrzewamy, że możemy mieć do czynienia z czadem, trzeba natychmiast uciec z pomieszczenia i wezwać pomoc.
Warto mieć świadomość, że nawet niewielkie stężenie tlenku węgla, które przedostało sie do organizmu kobiety ciężarnej, może doprowadzić do powikłań ciążowych, uszkodzenia a nawet śmierci płodu - pomimo iż pozornie matce nic nie dolega.
