Mieszanie w historii Sejmu

Złożyliśmy wniosek, ale nie mamy złudzeń: ostatnie głosowanie w Sejmie pokazało, że i tak nie zostanie przyjęty - podsumował wczoraj niedawny wysiłek polityczny sejmowego klubu Prawa i Sprawiedliwości Kosma Złotowski, bydgoski poseł tego ugrupowania. To miło dla podatnika, że część wybrańców narodu zdaje sobie sprawę z tego, że robią coś, co i tak nie ma sensu. Dobre i to.

<!** reklama>

Wniosek PiS dotyczy wotum nieufności wobec Krystyny Szumilas, obecnej minister edukacji narodowej. Lista zarzutów ma aż 23 punkty i - trzeba przyznać - nie jest pozbawiona sensu. No bo jak nie zgodzić się ze szkodliwością ograniczania liczby lekcji historii czy geografii? W dodatku Szumilas ma za 2-3 lata stać się grabarzem polskiej oświaty, bo dokłada zadań samorządom, ale nie daje im pieniędzy. Bydgoszcz kosztuje to rocznie 81 mln zł. Albo to - do szkoły mają iść sześciolatki, ale będące na garnuszku samorządów placówki nie są do tego przystosowane... I nie ma za co ich przystosować. No i po co wydawać 500 mln złotych na place zabaw przy szkołach, skoro są takie placówki, w których nie ma sal gimnastycznych, przecieka dach i brakuje ciepłej wody? I tak dalej, i tak dalej.

Rządowa większość i tak odrzuci wniosek PiS. Ale wcześniej premier i minister będą musieli odpowiedzieć na zarzuty partii Kaczyńskiego, a jej członkowie będą się cieszyć, że wreszcie wydusili z Tuska jakąś słowną papkę. I koniec.

Tak się miesza w historii. Ale tylko historii Sejmu.