Toruń nieodwołalnie powinien znaleźć się w grupie polskich miast metropolitalnych, bo według ustaleń Sejmu powinny do nich należeć miasta będące siedzibą wojewody lub marszałka. W projekcie ustawy o tworzeniu metropolii zastosowano bardzo wysokie kryterium ludnościowe (500 tysięcy mieszkańców), co wyklucza z tego grona nie tylko Toruń, ale kilka innych polskich miast. Metropolia nie powinna być rozpatrywana jako obszar o określonej liczbie ludności, lecz o dużym potencjale gospodarczym, który zapewnia właściwe funkcjonowanie i rozwój lokalnego społeczeństwa.
Kreowanie metropolii bydgoskiej bez Torunia jest sprzeczne z dokumentami strategicznymi naszego kraju - Michał Zaleski, prezydent
Zgodnie z projektem ustawy Rada Ministrów, decydując się na ustalenie granic metropolii, musi uwzględnić zgodność zamiaru z dokumentami strategicznymi kraju i województwa (kreowanie metropolii bydgoskiej bez Torunia jest sprzeczne z tymi ustaleniami), a także powiązania funkcjonalne między gminami, miastami i powiatami oraz łączące je więzi społeczne, gospodarcze i kulturowe (...).
Jeżeli rząd polski naruszy zasady zapisane w ustawie, na co może wskazywać aktualny zamiar wyeliminowania Torunia spośród miast mogących tworzyć metropolie, to wówczas przy mniejszym 350-tysięcznym parytecie ludnościowym będziemy mogli poszukiwać rozwiązania dla utworzenia metropolii toruńskiej (...). Wdrożenie tego zamiaru będzie mogło mieć miejsce tylko i wyłącznie po ewentualnym „precedensie bydgoskim”, czyli odstąpieniu przez Radę Ministrów od zgodności zasad tworzenia metropolii z ustaleniami strategicznymi dla kraju i regionu.
Zamiar zmniejszenia liczby mieszkańców w obszarze metropolitalnym można określić jako wyjście awaryjne. Istotą jest, aby na gruncie metropolitalnym zachować w naszym województwie dwustołeczność zagwarantowaną krajowymi dokumentami strategicznymi.
