Kobiety wolą róż

Kobiety różnią się od mężczyzn. Nie tylko budową i tym, że są od panów ładniejsze. Naukowe programy badawcze wykazują, że w odczuwaniu i zachowaniach obu płci jest wiele znaczących różnic.

<!** Image 2 align=none alt="Image 186133" sub="Naukowcy dowodzą, że kobiety są wrażliwsze na wiele bodźców od mężczyzn oraz mają większą skłonność do zapadania na depresję">Według przeprowadzonego przez GUS w 2011 r. spisu powszechnego, w Polsce na 100 mężczyzn przypada 108 kobiet. O większości trzeba więc jak najwięcej wiedzieć, tym bardziej że badania naukowców dowodzą, iż kobiety nie tylko fizycznie różnią się od mężczyzn. Przykładem klasycznym odmienności obu płci jest upodobanie kobiet do różu i czerwieni. Dla mało którego mężczyzny są to przecież kolory godne uwagi. Co ważne, taki właśnie podział w kwestii zainteresowania barwami występuje we wszystkich kulturach.

<!** reklama>Zgodnie z opublikowanymi w styczniu tego roku wynikami badań chińskich uczonych z Uniwersytetu Zhejiang, współczesne kobiety swoją skłonność do takich, a nie innych, kolorów odziedziczyły po kobietach z epoki, w której dopiero tworzył się nasz gatunek. Kobiety naprawdę wolą kolor różowy i czerwony, bo wiążą się one z barwą jagód, zbieranych niegdyś głównie przez kobiety. Te barwy informowały, że owoce dojrzały i nadają się do zjedzenia, poza tym były dobrze widoczne na tle zielonych liści. Według uczonych z Chin, panowie mają z kolei większą słabość do błękitów i zieleni, bo wiążą się one z łowiecką przeszłością płci męskiej. Kolor zielony wiązał się z środowiskiem, w którym polowano, a błękit to niebo, które sygnalizowało dobrą pogodę na łowy.

Te ustalenia są zgodne z wynikami prowadzonych w 2011 r. badań naukowców z Uniwersytetu Newcastle. Brytyjscy uczeni ustalili, że faktycznie skłonność do określonych barw związana jest z płcią. Tak więc zwyczajowy podział, iż kolor różowy jest dla dziewczynki, a niebieski dla chłopca, ma pradawne korzenie.

Nie tylko upodobanie do koloru różowego charakteryzuje kobiety. Według analiz zespołu badawczego University College London, opublikowanych w sierpniu 2011 r., kobiety, spodziewając się jakiejś nieprzyjemności, przeżywają to dużo silniej niż mężczyźni w takiej samej sytuacji. Poza tym panie zapamiętują to, co nieprzyjemne dłużej i intensywniej od panów. - U kobiet wzmocniona reakcja emocjonalna rozciąga się na przewidywanie negatywnych zdarzeń, wpływając na ich zakodowanie w pamięci długotrwałej - tak wyjaśnił te kwestie dziennikarzom dr Leun Otten z brytyjskiego zespołu badawczego.

Zapewne takie reakcje kobiet wynikają z tego, że są one wrażliwsze od mężczyzn, co potwierdzają wyniki badań uczonych z Izraela i USA. Naukowcy przeanalizowali relacje w dużej grupie par heteroseksualnych pomiędzy 18. a 46. rokiem życia. Badania wykazały, że kobiety lepiej od mężczyzn potrafią opisać, co czują do swojego partnera i co ich partner czuje do nich. Mężczyźni z kolei opierają się bardziej na własnych wyobrażeniach o tym, co czują kobiety niż na rzeczywistym rozpoznaniu sytuacji. Zdaniem uczonych, na taki stan rzeczy wpływają znacząco stereotypy dotyczące płci, m.in. na temat kwestii niezależności, obaw przed odejściem partnera, seksualności.

Kobiety też częściej zapadają na depresję. Według kierowanego przez dr Annę-Lenę Nordstroem zespołu naukowców z Karolinska Institutet w Sztokholmie, dzieje się tak, bo mózgi kobiet i mężczyzn różnią się pod względem liczby cząsteczek serotoniny. Obecna w mózgu serotonina jest związkiem istotnym dla regulacji emocji. Zaburzenia w stężeniu tego neuroprzekaźnika prowadzą, m.in., do wystąpienia depresji. Eksperci z Szwecji wykorzystali w swych badaniach pozytronową emisyjną tomografię komputerową (PET). Za pomocą tej metody ustalono, że kobiety mają w niektórych obszarach mózgu więcej receptorów serotoninowych najpopularniejszej odmiany. Jednocześnie mózgi kobiet mają mniej białka, tzw. transportera, regulującego poziom serotoniny w mózgu. Używane dziś leki przeciwdepresyjne, np. Prozac, blokują pracę białka-transportera, utrzymując wyższy poziom serotoniny w mózgu.

- Te ustalenia pomogą zrozumieć, dlaczego częstość występowania depresji różni się między płciami oraz dlaczego kobiety i mężczyźni reagują czasem inaczej na leki przeciwdepresyjne - oznajmiła dziennikarzom dr Anna-Lena Nordstroem. - Opracowując leki przeciw depresji trzeba oddzielnie rozważać ich wpływ na organizm kobiety i mężczyzny.

W czym jeszcze kobieta różni się od mężczyzny? Trzeba tu wspomnieć o zapadaniu pań na zespół napięcia przedmiesiączkowego. To, że cierpią z tego powodu nie tylko same kobiety, ale też ich otoczenie, szczególnie życiowi partnerzy, nie jest legendą. Uczeni z Karolinska Institutet w Sztokholmie ustalili, że na ciężką odmianę zespołu napięcia przedmiesiączkowego cierpi 5-10 proc. kobiet w wieku reprodukcyjnym. Przypadłość ta objawia się zdenerwowaniem, przeszkadzającym w codziennym funkcjonowaniu oraz stanami depresyjnymi. w opinii ekspertów, jest to skutek czasowej, ale radykalnej zmiany pracy systemu serotoninowego w mózgach kobiet.

Fakty

Podatne na stres

<!** Image 3 align=none alt="Image 186133" sub="Skłonność pań do koloru różowego jest ewolucyjnie uwarunkowana">Badania prowadzone przez zespół dr Rity Valentino ze Szpitala Dziecięcego w Filadelfii wykazały, że kobiety są o 100 proc. bardziej podatne na stres od mężczyzn.

To skutek większej wrażliwości na kortykoliberynę, hormon wydzielany przez organizm w nerwowych sytuacjach. Mózgi pań gorzej też sobie radzą z wysokim poziomem neuroprzekaźników.