Klub Sportowy Astoria świętuje dziś 95-lecie istnienia! [Kalendarium bydgoskie na 1.04]

1 kwietnia 1678 roku w kolegium jezuickim (obecnie budynek ratusza) przy ul. Jezuickiej w Bydgoszczy został zaprezentowany „Dialog na Wielki Piątek”. Było to pierwsze publiczne przedstawienie teatralne w mieście.

1 kwietnia 1808 roku nastąpiło ostateczne ukształtowanie się terytorium zajmowanego przez nowo powstały departament bydgoski, obejmującego obszar 10 powiatów. Stan ten utrzymał się aż do połowy 1815 roku.

1 kwietnia 1849 roku Pruska Królewska Komisja Kolei Wschodnich przekształciła się w Dyrekcję Kolei Wschodnich i przeniosła się z Trzcianki do Bydgoszczy, zajmując na swoją siedzibę lokale w domach przy Nowym Rynku nr 8 i 9.

1 kwietnia 1868 roku zarząd Bydgoszczy powołał do życia Miejski Zarząd Oczyszczania Ulic, Placów i Latryn.

1 kwietnia 1884 roku miało miejsce uruchomienie przez Ottona Pfefferkorna zakładu produkcji mebli wyściełanych, zalążka przyszłych Bydgoskich Fabryk Mebli.

1 kwietnia 1902 roku ukazał się pierwszy numer „Dziennika Bydgoskiego” redagowany przez Stanisława Tomaszewskiego jako mutacja bydgoska „Gońca Wielkopolskiego”. Pismo, wychodzące nieregularnie, przestało ukazywać się w styczniu 1905 roku.

1 kwietnia 1905 roku w ogrodzie Patzera działacze Ostmarkverein rozpoczęli zbiórkę pieniędzy na budowę w Bydgoszczy monumentalnej wieży Bismarcka. Budowlę ustawiono na Wzgórzu Wolności w 1913 roku.

1 kwietnia 1909 roku w „kinematografie” Wacława Szkaradkiewicza przy ul. Gdańskiej 152, otwartym w październiku roku poprzedniego, odbyła się pierwsza w Bydgoszczy projekcja filmu fabularnego. Był to francuski obraz „Zabójstwo księcia Gwizjusza” w reżyserii Andre Calmettesa i Charlesa Le Bargy'ego.

1 kwietnia 1914 roku miało miejsce otwarcie zbudowanego z inicjatywy handlarza mydła Mixa, zaprojektowanego przez architekta Weinerdta, największego w mieście kina „Palast” (na 764 miejsca), od 1945 roku noszącego nazwę „Pomorzanin”, czynnego aż do początku XXI w. Pierwszym wyświetlanym filmem był dramat „Dziecko marynarza”.

1 kwietnia 1915 roku rozpoczęła się żegluga na nowym odcinku Kanału Bydgoskiego długości 1630 m z dwoma śluzami Czyżkówko i Okole, budowanym od 1910 roku. Kanał tym samym został przystosowany do ruchu barek o zanurzeniu 1,4 m.

1 kwietnia 1920 roku włączono w granice administracyjne Bydgoszczy 18 gmin podmiejskich. Obszar miasta został powiększony do 6532,7 ha.

1 kwietnia 1924 roku powstał Klub Sportowy „Astoria” Bydgoszcz.

1 kwietnia 1938 roku Bydgoszcz została włączona do powiększonego województwa pomorskiego ze stolicą w Toruniu.

1 kwietnia 1950 roku w Pomorskim Domu Sztuki wystąpił z recitalem piosenkarskim Mieczysław Fogg. Towarzyszył mu znany satyryk Józef Prutkowski.

1 kwietnia 1970 roku w Santa Rosa de Calamuchita (Argentyna) jako Carlos Luedke umarł Ludolf von Alvensleben, adiutant Himmlera, dowódca Selbstschutzu na Pomorzu, odpowiedzialny za masowe mordy we wrześniu i październiku 1939 roku, ukrywający się w Ameryce Południowej od 1945 roku. Skazany był zaocznie przez polski sąd na karę śmierci za zabójstwo ponad 4 tys. osób. Miał 69 lat.

1 kwietnia 1973 roku tytułem eksperymentu na życzenie pracujących wprowadzono w Bydgoszczy nowe godziny otwarcia sklepów: większość przemysłowych czynna była w godz. 11 – 19, a niektóre sklepy mięsne w godz. 10.30 – 18. Pomysł funkcjonował tylko przez rok.

1 kwietnia 1981 roku rozpoczęła się w Bydgoszczy powszechna sprzedaż kartkowa mięsa i wędlin. Po raz pierwszy od wielu miesięcy w sklepach nie było tłoku. Większość bydgoszczan tego dnia udała się do wybranych placówek, aby zarejestrować w nich swoje karty zaopatrzenia.

1 kwietnia 1992 roku miało miejsce otwarcie pierwszego w Bydgoszczy czterogwiazdkowego hotelu „City” przy ul. 3 Maja, zbudowanego w ciągu roku i trzech miesięcy przez polsko-austriacką spółkę „Auspol”.

1 kwietnia 1993 roku w samo południe rozpoczęła działalność Kawiarnia Artystyczna „Węgliszek” na rogu ul. Batorego i Starego Rynku. Przetrwała ponad dwie dekady.

Tego samego dnia wprowadzono w Bydgoszczy nowy system płatnego niestrzeżonego parkowania pojazdów. Objął on ścisłe centrum miasta, opłaty pobierane były przez zatrudnionych przez Urząd Miasta specjalnych poborców.