Archelolodzy odkryli wejście do Xibalby, mitycznej krainy Majów - strefy pomiędzy światami żywych i umarłych
<!** Image 2 align=right alt="Image 108708" sub="Fragment podziemnego kompleksu Xibalby. Archeolodzy natrafili tam na ludzkie szczątki i artefakty, w tym ceramikę sprzed ponad tysiąca lat.">Na wyżynie półwyspu Jukatan zespół meksykańskich archeologów kierowany przez dr. Guillermo de Anda odkrył pod koniec grudnia 2008 roku wejście do Xibalby, mitycznej zaświatowej krainy Majów, o czym poinformowała agencja Reutersa. Prace pod ziemią prowadzono przez pięć miesięcy, zanim zdecydowano o ujawnieniu niezwykłego odkrycia.
O Xibalbie, „Miejscu strachu” posiadającym dziewięć poziomów, mówi Popol Vuh, święta księga Majów. Tam, przez bramę usytuowaną w skale lub jeziorze, wędrowały dusze zmarłych, a ich marsz najeżony był przeszkodami. Zmarły musiał przebyć rzeki wypełnione skorpionami, krwią i ropą sączącą się z ran, potem napotykał pełne niebezpieczeństw zabudowania, na przykład dom noży, dom ognia, dom okryty absolutną ciemnością lub wypełniony rojami agresywnych nietoperzy. Ta mityczna strefa pomiędzy światami żywych i umarłych okazała się teraz realnie istniejącym miejscem.
<!** reklama>Archeolodzy wyposażeni w sprzęt do nurkowania przebadali zespół grot, częściowo zalanych wodą, ciągnący się w głębinach skał Jukatanu. Odkryli tam labirynt złożony z podziemnych korytarzy i jedenastu świątyń - Majowie wyciosali je w kamieniu wykorzystując sieć naturalnie powstałych jaskiń. Uczeni natrafili tam też na ludzkie szczątki i artefakty, w tym ceramikę sprzed ponad tysiąca lat. Wytyczona przez kapłanów podziemna droga dusz miała ponad 100 metrów długości.
- Dusze prowadził tamtędy mityczny pies, który widział w najgłębszych nawet ciemnościach - wyjaśniał szczegóły swego odkrycia dr de Anda. - Majowie wierzyli, że w tym właśnie miejscu było wejście do Xibalba. Dlatego też, po przeanalizowaniu wielu źródeł, nasz zespół zdecydował się podjąć ryzyko prowadzenia prac archeologicznych w tak niebezpiecznym terenie.
Majowie zasłynęli umiejętnościami architektonicznymi, pozostały po nich liczne piramidy w Ameryce Środkowej i na obszarze dzisiejszego Meksyku. Na Jukatanie odkryto wiele artefaktów tej kultury. Najstarszy, ceramiczna waza, liczy aż 1900 lat, większość jednak pochodzi z okresu pomiędzy 700 a 850 rokiem n.e. Lud ten owiany jest legendą, do czego przyczyniło się nagłe zniknięcie tej kultury z kart historii - Majowie ok. 900 roku n.e. porzucili swe miasta i odeszli nie wiadomo gdzie.
Większość z tego, co wiemy o zwyczajach zaginionego ludu, Majowie zapisali w swej świętej księdze Popol Vuh, którą przy pomocy indiańskich tłumaczy przełożono na hiszpański w pierwszych dziesięcioleciach podboju Ameryki. Z tego właśnie źródła wiemy, jaką rolę pełniła Xibalba.
- Te święte tunele i jaskinie były naturalnymi sanktuariami, które ściśle wiązały się ze świątynimi wznoszonymi przez Majów na powierzchni ziemi - wyjaśnia de Anda. - Badania nad Xibalbą pomogą nam zrozumieć niezwykłą kulturę tego zaginionego ludu.
