Dlaczego jedne chóry rzucają na kolana, a drugie nie? Co przyciąga świeckich śpiewaków do kościoła? Rozmowa z profesorami Januszem Staneckim i Mariuszem Kończalem.
Raz śpiewu słuchamy z przyjemnością, innym razem, nie. Dlaczego?
J.S. - W myśl stwierdzenia, że nie ma złych chórów, a są źli dyrygenci. Dobry dyrygent oprócz osobowości, powinien umieć czytać to, co w nutach, ale także między nutami. Jeśli dyrygent nie posiada wrodzonej muzykalności, to zespół, który może się składać nawet z najlepszych śpiewaków, nie będzie do końca przekonujący.
<!** reklama>Czy to bardzo trudne nauczyć chór aktywnej interpretacji utworu?
J.S. - To zależy od osobowości dyrygenta, jego wiedzy. Chórzyści powinni się utożsamiać z interpretacją dyrygenta, a ta interpretacja ma być porywająca i przemyślana.
Na czym polega wartość chórów kościelnych?
M.K - Śpiewanie w kościele umacnia ludzi wierzących, pomaga w odczuciu głębszych wartości duchowych. W chórach śpiewały bardzo znane osoby: Dionne Warwick, Tina Turner, Whitney Houston, Stanisław Sojka, Kasia Nosowska. Ostatnio w kościołach śpiewa coraz więcej młodzieży. I bardzo dobrze. Goethe napisał kiedyś: „Idź tam, gdzie słyszysz śpiew, tam dobre serca mają, źli ludzie, wierz mi, ci nigdy nie spiewają.” A pieśń pasyjna? Wyzwala szczególny rodzaj kontemplacji. Jej słuchaniu powinna towarzyszyć głębia refleksji nad sobą i losami najbliższych.
Panów ulubione utwory pasyjne to...
M.K. - Najbardziej lubię „Popule meus” Mariana Sawy, „Crucem tuam” Pawła Łukaszewskiego i „De profundis” bydgoskiego kompozytora Łukasza Urbaniaka.
J.S. - Pasja wg Świętego Jana J.S. Bacha. To niezwykle głęboka i przejmująca muzyka.(kb)
