Dalsze losy sędziego są nieznane

Tadeusz Pietrykowski urodził się w Gorzycach 14 października 1895 roku. Po przeprowadzce do Kcyni, uczęszczał do tutejszej szkoły, a potem uczył się w gimnazjum w Nakle.

<!** Image 2 align=right alt="Image 84969" sub="Tadeusz Pietrykowski (czwarty z lewej) w gronie członków Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Cedrowa w Kcyni
/ Fot. Z publikacji „Z przeszłości Kcyni z okazji 666 rocznicy założenia miasta”
">W 1916 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Należał do Towarzystwa im. Tomasza Zana, które było wyrazem buntu młodzieży polskiej przeciw germanizacji i ograniczaniu kultury polskiej. Wcielony do armii niemieckiej, do rodzinnego domu w Kcyni wrócił 17 grudnia 1918 r.

Walki w sylwestrową noc

Brał czynny udział w wyzwoleniu miasta w noc sylwestrową z 1918 na 1919 r. Po utworzeniu Kompanii Kcyńskiej wstąpił w jej szeregi. Rozkazem dowódcy odcinka IV frontu północnego, mianowany został komendantem Kcyni. W lutym 1919 r. awansował na stopień kaprala, a w kwietniu mianowano go najpierw adiutantem baonu kcyńskiego, a następnie 1. batalionu 9. pułku strzelców wielkopolskich. Po awansie na sierżanta skierowano go na kurs oficerski. W 1920 r. już jako podporucznik - żołnierz 67. pułku piechoty skierowany został na front litewsko-białoruski. Podczas walk został ranny w ramię. Służbę w wojsku zakończył jako pułkownik w kwietniu 1921 r.

Studia po wojsku

<!** reklama>Po zakończeniu kariery w wojsku, podjął studia. Nie wrócił już do filozofii, której ukończenie przerwało mu wcielenie do niemieckiego wojska. Studia prawnicze rozpoczął na Uniwersytecie Poznańskim, po których w 1926 r. przeniósł się do Torunia, gdzie został mianowany sędzią w Sądzie Grodzkim, następnie w Sądzie Powiatowym, a później w Okręgowym. W 1937 r. został wiceprezesem Sądu Okregowego w Katowiacach, a następnie do 1939 r. jego prezesem.

Po powrocie z wojska wstąpił w szeregi Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Kcyni. Zaangażował się także w akcję budowy pomnika poświęconego powstańcom poległym w walce o Kcynie. Był skarbnikiem toruńskiego Towarzystwa Bibliofilów im. Joachima Lelewela, wstąpił do Toruńskiego Towarzystwa Naukowego, aktywnie działał jako prezes w Kole Związku Oficerów Rezerwy. Zaangażował się w działalność Towarzystwa do Badań Historii Ruchu Niepodległościowego na Pomorzu. Na Śląsku działał w środowiskach bibliofilskich i naukowych. Odznaczony został Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości. Był autorem wielu publikacji książkowych i artykułów.

Po wybuchu II wojny światowej Tadeusz Pietrykowski kierował ewakuacją sądu na wschód. Po dotarciu do Tarnopola został aresztowany i pobity przez żołnierzy Armii Czerwonej. Dalsze losy Tadeusza Pietrykowskiego są nieznane. Najprawdopodobniej został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku.

Autorka jest dyrektorką Muzeum Ziemi Szubińskiej