Bieganie i spacerowanie

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/bednarczyk_piotr.jpg" >Fantastyczną piłkarską ucztą uraczyli nas wczoraj zawodnicy Manchesteru United i Manchesteru City. Jeszcze w 80. minucie był remis 2:2. Ale chwilę potem Darren Fletcher wykorzystał wrzutkę Ryana Giggsa i United prowadził 3:2. No i się zaczęło na dobre. W pierwszej minucie doliczonego czasu gry fatalny błąd popełnił Rio Ferdinand, co bezlitośnie wykorzystał Craig Bellamy. Mieliśmy więc remis, załamanie na trenerskiej ławce United oraz szał radości wśród przedstawicieli City. Tylko że... w Anglii gra się do końca. Gdy mijała 95. minuta znów piłkarskim kunsztem popisał się Giggs, który tym razem idealnie podał do Michaela Owena. Ten nie namyślał się długo, tylko posłał piłkę do bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo 4:3.

Tak się akurat przytrafiło, że zaraz po zakończeniu tego spotkania w TV „leciał” kolejny mecz „na szczycie”. Wisła Kraków grała z Polonią Bytom. Była to w końcu potyczka lidera z wiceliderem polskiej ekstraklasy.

<!** reklama>Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to podejrzenie, że telewizja puszcza mecz w zwolnionym tempie. Bo w końcu kilkanaście minut temu widziałem 20 zawodników biegających przez ponad 90 minut, jakby właśnie startowali w lekkoatletycznym biegu na setkę. I byli to piłkarze, którzy w sezonie grają 38 spotkań ligowych, a do tego występują w Pucharze Anglii, Pucharze Ligi, europejskich pucharach i - w większości przypadków - w reprezentacjach narodowych.

Czym się różnią jedni od drugich, że tamci mogą grać na 100 procent przez cały mecz, a nasi przez większą część po prostu sobie spacerują?