[break]
W drugiej odsłonie głośnego procesu w sprawie zabójstwa przy ulicy Żmudzkiej 5 zeznawała wczoraj Dorota M., przyjaciółka Joanny S., kreśląc m.in. portret zamordowanej przed 20 laty 22-letniej dziewczyny. Joanna S. była uzdolnioną wokalistką, obdarzoną rzadkim głosem koloraturowym, studentką czwartego roku pomaturalnego studium muzycznego. Wróżono jej karierę estradową.
- Wychowywana pod kloszem, niedoświadczona życiowo, łatwowierna, typ filantropa, łatwo nawiązująca kontakty. Miała mnóstwo znajomych, wierzyła, że wszyscy ludzie są dobrzy. Bardzo wartościowy i kochany człowiek - wspominała Dorota M. Ostatni raz rozmawiała z przyjaciółką w dniu zabójstwa - 30 sierpnia 1994 roku, kilka godzin przed jej śmiercią. Miała jej przynieść psa. Rozmawiały około południa, umawiały się na wieczór. Zostawiła jej w drzwiach kartkę.
O oskarżonym Sławomirze G., który był mieszkańcem tego samego wieżowca, świadek powiedziała, że miał słabość do Joanny S. Nieśmiało wyznawał jej miłość, robił wszystko, żeby się do niej zbliżyć. Opisywała go jako odmieńca, człowieka wyalienowanego, dziwaka, który „nie należał do żadnej paczki na osiedlu”. - Asia traktowała jego zaloty luźno. Wiem od niej, że Sławek w pewnym momencie zaczął pisać do niej listy, w których jednak nie był już taki nieśmiały. W końcu dała mu do zrozumienia, że on nie ma u niej szans - opowiadała Dorota M. Przyznała, że listów nigdy nie widziała. Ich treść znała z opowiadań Joanny S. Listów do dzisiaj nie odnaleziono.
Zeznania Doroty M. zaprzeczają temu, co opowiadał w sądzie Sławomir G. Przekonywał, że z Joanną S. łączyły go tylko relacje koleżeńskie.
Wczoraj zeznawał także 40-letni mężczyzna, doprowadzony z aresztu śledczego, który podzielił się informacjami wyciągniętymi od oskarżonego w okresie, gdy przebywali w jednej celi. Sąd zabronił dziennikarzom ujawniania personaliów świadka. Na jego stanowczy wniosek.
- Cierpi moja rodzina. O mojej sprawie było głośno w mediach - tłumaczył mężczyzna, z zawodu ekonomista.
Podzielił się z sądem treścią rozmów prowadzonych ze Sławomirem G. przez kilka miesięcy w celi i na spacerniaku.
- Sławek, przepraszam, oskarżony, chciał wiedzieć, co myślę o jego linii obrony. Wielu osadzonych przychodziło do mnie, opowiadając o swoich sprawach. Miałem opinię człowieka wykształconego, z którym można porozmawiać - relacjonował.
Świadek twierdzi, że z oskarżonym Sławomirem G. nawiązał za kratami przyjaźń. Dzięki temu miał poznać prawdziwą wersję zdarzeń, odbiegającą od tego, co G. zeznał na policji i w sądzie.
Mężczyzna nie ukrywał wczoraj, że zrobił to, by „polepszyć swoją sytuację procesową”. - To nie jedyna sprawa, w której występuję jako świadek - stwierdził, przyznając tym samym, że w podobny sposób zbierał materiały również na innych współosadzonych.
- Sławek, którego nękano w innych celach, przede mną zaczął się otwierać. Wielokrotnie opowiadał mi ze szczegółami o tamtym zdarzeniu. Normalnie był typem ciapowatym, ale kiedy wspominał o zabójstwie i Joannie S., nagle się zmieniał. Wstępowała w niego pasja i robił się agresywny. Nazywał zamordowaną wulgarnymi słowami, których nie chciałbym przytaczać. Mówił, że tamtego dnia podjął decyzję: „Albo ona będzie moja, albo wcale jej nie będzie”. Przyszedł do niej z plecakiem, w którym miał piwo, nożyczki i koszulkę na zmianę. Potem to wyrzucił do śmietnika - zeznawał 40-latek.
Kolejną rozprawę zaplanowano na wrzesień.
