Z powstania na front wschodni

Przeżył dwie wojny światowe. Uczestniczył w zrywie powstańczym. W Polsce ludowej był, między innymi, wicestarostą powiatu szubińskiego.

<!** Image 2 align=right alt="Image 86931" sub="Szczepan Walczak urodził się w Jarocinie, ale związał się z Szubinem / Fot. Archiwum Muzem Ziemi Szubińskiej">Szczepan Walczak, syn Antoniego i Agnieszki z domu Kordelasińskiej urodził się 25 października 1899 roku w Jarocinie. Ojciec z zawodu był cieślą, matka zajmowała się domem.

W wieku 6 lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Jarocinie, którą ukończył po 7 klasach. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej w 1914 r. rozpoczął praktyczną naukę zawodu budowlańca. Wybuch I wojny światowej przerwał edukację. W celu uniknięcia powołania do wojska, od 1 stycznia 1916 r. do czerwca następnego roku pracował w ekspedycji kolejowej w Jarocinie. Następnie wyjechał jako robotnik do Fabryki Kruszyw w Essen. Tam przebywał do wybuchu rewolucji w Niemczech. Do Jarocina powrócił w grudniu 1918 r. 10 stycznia wstąpił w szeregi armii powstańczej. Walczył do 18 lutego 1919 r. Wstąpił do 4. Kompanii Jarocińskiej (68 p.p.). Brał udział w akcjach pod Zdunami, Bojanowem, Poznaniem. W szeregach 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich (55 p.p.) po powstaniu uczestniczył w walkach pod Warszawą i Lwowem. 15 czerwca 1920 r. mianowany został kapralem. Urlopowany 10 czerwca 1922 r.

<!** reklama>Po zwolnieniu z wojska pozostał na Kresach i do 1924 r. pracował w Dubnie na Wołyniu w budowlance. W następnym roku rozpoczął naukę w szkole handlowej prof. Preissa w Poznaniu. Po jej zakończeniu, otrzymał posadę kasjera, a następnie księgowego w majątku Dębno w powiecie jarocińskim. Pracował tam do 15 stycznia 1927 r. Po przeprowadzce do Szubina zatrudniony był jako kancelista w Sądzie Grodzkim w Szubinie. Na pięć lat przed wybuchem wojny otrzymał posadę rejestratora.

Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczpospolitej Polskiej 1914-1919. W 1936 r., gdy na czele Szubińskiego koła stanął Julian Śledzikowski, a I wiceprezesem był Walenty Dypczyński, Szczepan Walczak został wybrany II wiceprezesem.

9 października 1939 r. został przydzielony do pracy jako pomoc biurowa w sądzie. Kilkakrotnie był nakłaniany do podpisania wniosku o przyznanie narodowości niemieckiej, za każdym razem odmawiał. Za karę, po pracy w kancelarii sądu dodatkowo pracował fizycznie. 7 sierpnia 1944 r. wysłany został do kopania okopów. Do Szubina wrócił 20 stycznia 1945 r. Wstąpił w szeregi Polskie Partii Robotniczej. Od 26 lutego 1945 r. do 31 października 1948 r. pracował na stanowisku wicestarosty powiatu szubińskiego, a od 5 listopada 1948 r. kierownika kadr w Państwowym Zjednoczeniu Gminnych Spółdzielni w Szubinie, a od 1 listopada jako członek Zarządu PZGS w Szubinie. Zmarł 8 kwietnia 1984 r.