W życiu przybieramy różne role

Rozmowa z Sławomirem Jóźwiakiem, instruktorem teatralnym, nowym szefem Teatru Świecie, wcześniej założycielem Teatru Ognia „Świecimir”.<!** Image 2 align=none alt="Image 197833" sub="fot. Marek Wojciekiewicz">

Teatr Świecie ma już wyrobioną markę, czy zamierza Pan programowo kontynuować to, co robił Janusz Kasak, czy ma Pan planach jakieś poważniejsze zmiany?

W kwestiach programowych to nie sądzę, żeby za wiele się zmieniło. Tak się złożyło, że podobnie jak Janusz patrzę na świat i go opisuję. Prawdą jest także, że to nigdy nie był Teatr Janusza Kasaka jak i nigdy nie będzie mój, ani nikogo innego. Ten teatr zawsze należał do ludzi, którzy go tworzyli i tak jak zmieniają się ludzie, tak zmienia się i teatr.<!** Image 3 align=none alt="Image 197834" sub="fot. Marek Wojciekiewicz">

Czy teatr ognia będzie teraz działał w strukturze Teatru Świecie?

Historia ognia i teatru jest dość zawiła. Przeplatanie ze sobą teatru i kuglarstwa może być miłe i przyjemne do pewnego czasu. A tego jest zdecydowanie za mało, by móc zajmować się jednym i drugim. Niewykluczone, że Teatr Świecie będzie korzystał w przyszłości z tego typu działań. Jednak zainteresowanie młodych ludzi teatrem ognia jest na tyle duże, że aż prosi się o utworzenie przy OKSiR osobnej grupy kuglarskiej. Tym bardziej że sama nazwa naszego miasta niesie w sobie światło. proszę sobie tylko wyobrazić jakby wyglądała promocja miasta i różne imprezy wykorzystujące Teatr Ognia. W moim mniemaniu Świecie zasłużyło sobie na miano rozświetlonego miasta.<!** Image 4 align=none alt="Image 197835" sub="fot. Marek Wojciekiewicz">

Co młodemu człowiekowi może dać przygoda związana z aktorstwem?

Wiele razy zdarzało się tak, że do teatru przychodziły zupełnie inne osoby niż z niego odchodziły. Scena determinuje do udawania, wcielania się w różne postacie, ale tak na prawdę w tym wszystkim odnajdujemy siebie. Człowiek jest aktorem, na każdym kroku musimy przybierać różne role. W szkole jesteśmy uczniami, w domu dziećmi, u lekarza pacjentami i tak dalej, aż w końcu zaczynamy zastanawiać się nad tym kim naprawdę jesteśmy. Rolą aktora jest przebrnąć przez te wszystkie maski jakimi posługujemy się na co dzień, by dotrzeć do swojej pierwotnej postaci. To odkrywanie siebie i swoich możliwości jest niezwykle ważne dla każdego człowieka. Poznajemy dzięki temu swoją wartość, siłę i odkrywamy że nie ma rzeczy nie do zrobienia.

Jakie są plany repertuarowe waszego teatru?

Mogę jedynie zdradzić, że w tym roku przypada pięciolecie teatru, więc zwyczajnie być nie może. Dlatego pracujemy nad pewna niespodzianką.

Ilu członków liczy zespół i czy chętni do spróbowania swoich sił w tej dziedzinie sztuki, mogą się jeszcze do was zgłaszać?

O ile dobrze liczę, to jest nas dwunastu, więc sporo. Jeśli chodzi o nowe osoby to na pewno nikomu nie damy pocałować klamki. Szanse ma każdy. <!** reklama>