Tam, gdzie rodzą się bogowie

Upadek miasta Teotihuacan nadal okryty jest tajemnicą. Badacze znajdujących się w Meksyku ruin prześcigają się w hipotezach. Mówią o wielkiej suszy, o wycięciu życiodajnych lasów, o wielkim pożarze, inwazji obcych plemion lub o powstaniu ludowym. A jak było naprawdę?

Na Wyżynie Meksykańskiej, na wysokości około 2285 m n.p.m., w pobliżu dzisiejszej stolicy Meksyku leży największe prekolumbijskie miasto - Teotihuacan - miejsce, gdzie rodzą się bogowie. W czasach od II wieku p.n.e. do VIII wieku n.e. powstał tu największy ośrodek kultowy Mezoameryki z wielkimi piramidami - Słońca i Księżyca.<!** reklama>

Do dziś właściwie nie wiadomo, jak legendarne miasto nazywało się wcześniej, kto i kiedy je zbudował. Zajmowało 23 kilometry kwadratowe powierzchni, a liczbę jego mieszkańców szacuje się na 50-200 tysięcy. Kiedy zostało odkryte w XIV wieku przez Azteków i zamienione przez nich w miejsce kultu, prawdopodobnie już od około 700 lat leżało w gruzach i niszczało. Aztekowie wierzyli, że świat przeszedł już przez cztery cykle stworzenia (inaczej „słońca”), zniszczone kolejno przez trzęsienia ziemi, ogień, wiatry, wodę i jaguary. Po zamarciu czwartego słońca to właśnie w Teotihuacan zgromadzili się bogowie, którzy rozstrzygnęli, że bóg Nanahuatzin powinien rzucić się w płomienie rytualnego ognia i zostać piątym słońcem, dając ludzkości światło.

Miasto, na które składał się zespół świątynny, ceremonialna aleja otoczona pałacami i rezydencjami, place zgromadzeń, dzielnice rzemieślników i prywatne domy, zaplanowano jako sieć krzyżujących się prostopadle linii. Oś główna, biegnąca z północy na południe, od Piramidy Księżyca do tzw. cytadeli, to szeroka na 40 m droga długości 2,3 km, znana jako Aleja Zmarłych. Aztekowie nazywali ją bowiem miccaotli, gdyż sąsiadujące z nią ruiny budowli wzięli pomyłkowo za kopce grobowe.

Główną budowlą Teotihuacan jest gigantyczna pięciokondygnacyjna Piramida Słońca. To druga spośród piramid w Meksyku (większa od niej znajduje się w Choluli), o podstawie o wymiarach 222 na 225 m, zajmująca powierzchnię zbliżoną do piramidy Cheopsa w Gizie. Jest od niej jednak dużo niższa - mierzy 65 m wysokości, a na jej szczyt wiedzie 248 bardzo stromych stopni. Piramida nie ma wewnętrznych korytarzy, ale w jej cokole odkryto system jaskiń z wieloma komorami, których przeznaczenia nie zdołano jeszcze ustalić.

Mniejsza, zbudowana na niewielkim wzgórzu, czterokondygnacyjna Piramida Księżyca ma 43 m wysokości, a bok jej podstawy wynosi 145 m. Piramidę otaczają mniejsze świątynie i budowle: Pałac Jaguara, Świątynia Mitologicznych Zwierząt czy Pałac Ptaka-Motyla. Ich przeznaczenie nie jest do końca znane, a swe nazwy zawdzięczają one odnalezionym tu freskom.

Poza piramidami najbardziej znaczącą i najoryginalniejszą budowlą kultową Teotihuacan jest Świątynia Quetzalcoatla (Pierzastego Węża), znajdująca się w obrębie cytadeli. Ma ona formę sześciokondygnacyjnej, bogato zdobionej piramidy z wyrzeźbionymi kamiennymi głowami Tlaloca - boga deszczu i płodności i Pierzastego Węża.

Zobacz galerię: Tam, gdzie rodzą się bogowie