Świat to za mało

<!** Image 1 align=left alt="Image 22376" >Apele PO, takie jak ostatnio Jana Rokity w Zachodniopomorskiem o zatrzymanie Andrzeja Leppera w jego marszu do władzy, przypominać zaczęły marną operetkę. Nie chodzi już nawet o to, że wielu ludzi odebrało apel jako Rokity przeganianie diabła Belzebubem, ale o irracjonalność takich zachowań w mateczniku lidera Samoobrony. Najlepiej zresztą skomentował je sam Lepper: „Rokicie poluzowały się klepki, skoro jedzie do mojej gminy i tam szuka zwolenników”. Sobotnia wizyta Leppera w Toruniu w ogóle obfitowała w złote myśli. Mnie zapadł w ucho następujący passus (cytuję z pamięci, więc może któreś słowo przekręcę, ale nie sens). „Nie myślcie, że stanowisko wicepremiera jest dla mnie szczytem marzeń. Samoobrona nie jest partią sezonową. W przyszłości zrobimy tak, że przywódca naszej partii będzie premierem i prezydentem”. Po spektaklu na regionalnym zjeździe Samoobrony wieszcz spod Darłówka przypieczętował swą przynależność do elity wieczorem autorskim w Radiu Maryja. Notabene, wizyta ta jest zarazem odpowiedzią na pytanie, czy ojciec dyrektor mocno przestraszył się wezwania Stolicy Apostolskiej do Episkopatu Polski o poskromienie polityki na antenie toruńskiego radia. Zawiedli się za to ci, którzy straszą dorosłych obrazkiem Leppera w todze nadwiślańskiego Cezara. Lepper mówił do mikrofonu i z sensem, i poprawnie - w każdym tego słowa znaczeniu. Stać go było na chrześcijańskie miłosierdzie, łącznie z przebaczeniem temu, który nie wiedział, co pod Darłówkiem czyni. Odbierał też telefony radiosłuchaczy, wśród których nie zabrakło głosów widzących w nim męża opatrznościowego. Te głosy dedykuję sceptykom, wątpiącym, że Samoobrona znajdzie rozgarniętych ludzi do objęcia władzy w województwach. Fachowcy do wynajęcia lgną do mężów opatrznościowych niczym pszczoły do miodu.