Trzy pytania do sędziego Tomasza Adamskiego, prezesa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
<!** Image 1 align=left alt="Image 172960" >1. Rozpoczyna się nabór ławników Sądu Rejonowego i Sądu Okręgowego. Kandydatów można zgłaszać do 30 czerwca w Urzędzie Miasta. Jakim człowiekiem powinien być ławnik?
Mówiąc najkrócej, powinien to być wzorowy obywatel. A więc: niekarany, niepozbawiony praw publicznych, związany miejscem pracy lub zamieszkania z miastem, w którym ma siedzibę sąd. Musi mieć co najmniej 30 lat i nie przekraczać 65. roku życia. Powinien również prezentować odpowiedni poziom intelektualny i doświadczenie życiowe. Tylko w Sądzie Rejonowym potrzebujemy 180 ławników w wydziałach rodzinnych i 50 w wydziałach pracy.
2. Wysokie wymagania, ale nie widać, żeby ławnicy aktywnie uczestniczyli w rozprawach. Zwykle siedzą nie zadając np. pytań stronom.
Muszę przeciwko temu zaprotestować. Ławnicy bardzo aktywnie uczestniczą w przygotowaniu rozpraw. Potem jednakże obowiązki cedują na sędziego zawodowego, choćby z racji jego specjalistycznego przygotowania. Pytania, jakie on zadaje, często pochodzą właśnie od ławników. Głos ławnika jest tak samo ważny jak głos sędziego i zdarza się, że jest on przegłosowany na naradach przed ogłoszeniem wyroku.
<!** reklama>3. Kiedyś ławnikowi towarzyszył przymiotnik „ludowy”. Jest to też funkcja, za którą stoi motywacja finansowa.
Ławnicy zapewniają obecność czynnika społecznego w wymiarze sprawiedliwości. Dzięki temu nie grozi nam wytworzenie się hermetycznej grupy zawodowych sędziów. Na ogół poziom ławników oceniam jako wysoki, choć zdarzają się wyjątki. Sąd przeprowadza szkolenia, na których ławnicy mogą podnieść swoje kwalifikacje. Co do finansów, to jest to funkcja społeczne. Ławnik otrzymuje jedynie dietę w wysokości 60,76 zł za posiedzenie.
