25 lipca 1655 roku w miejscowości Ujście nad Notecią podpisany został akt kapitulacji Wielkopolski, który otworzył Szwedom drogę do Polski.
<!** Image 2 align=right alt="Image 88978" sub="Tyle pozostało do dzisiaj z zamku w Szubinie. /Fot. Kamila Czechowska">Jednym z sygnatariuszy kapitulacji ze strony polskiej był wojewoda poznański, Krzysztof Opaliński, właściciel klucza szubińskiego, który po podpisaniu kapitulacji wraz z pozostałą szlachtą wziął udział w wystawnym przyjęciu przygotowanym przez Szwedów.
Urodził się w 1609 roku jako syn Piotra Opalińskiego, również wojewody poznańskiego herbu Łodzia. Nauki pobierał w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, w Lowanium, Orleanie, Padwie.
Autor satyr, sztuk teatralnych. Za życia wydał drukiem „Satyry, albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze należące”. W 1637 roku został wojewodą poznańskim. Stanął też w 1645 r. na czele poselstwa do Paryża, gdzie zaślubił w imieniu króla Władysława IV Marię Ludwikę Gonzagę. W 1633 r., w wyniku podziału dóbr po ojcu, stał się właścicielem 23 miejscowości leżących na terenie Wielkopolski.
<!** reklama>W roku następnym poślubił Teresę Czarnkowska, córkę Adama Sędziwoja Czarnkowskiego i Katarzyny Leszczyńskiej. W 1636 r. Krzysztof kupił od teściowej dobra szubińskie.
Pan na zamku
<!** Image 3 align=right alt="Image 88978" sub="Krzysztof Opaliński ">Po zakupie klucza szubińskiego, Krzysztof skupił się na odbudowie i przebudowie na rezydencję spalonego szubińskiego zamku. Po kilku latach prac, w 1641 r. w liście do brata pisał, że zamek szubiński już skończony i potrzebuje tylko ornamentów. Opalińskiemu przypisuje się także założenie otoczonego murem ogrodu. Zadbał także o godne wyposażenie dla rezydencji i zakupił do niej obrazy olejne, między innymi, martwe natury. Po około dziesięciu latach zainteresowanie Opalińskiego Szubinem osłabło, a sam właściciel zajął się pracami nad stworzeniem okazałej siedziby w Sierakowie, gdzie w 1650 r. założył pierwszą w Polsce szkołę, posługującą się zasadami dydaktyki Jana Amosa Komenskiego. Brak zainteresowania Szubinem zaowocował w 1647 r. decyzją o wydzierżawienia dóbr szubińskich Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu.
Kapitulacja w Ujściu
Poparł Szwedów w 1655 r w Ujściu, podpisując kapitulację wielkopolskiego pospolitego ruszenia. Opisane zostało to w „Potopie”, części trylogii Henryka Sienkiewicza. Odmiennie postąpił jego jedyny brat Łukasz, który pozostał wierny królowi Janowi Kazimierzowi i udał się z nim na Śląsk.
Nie wiemy dokładnie, jak zdrada Krzysztofa Opalińskiego wpłynęła na losy Szubina, ale dobra nie ucierpiały podczas „potopu”.
Krzysztof Opaliński zmarł w nocy z 6 na 7 grudnia 1655 roku Klucz szubiński po śmierci jego żony trafił w ręce syna Jana Karola Opalińskiego, który w 1674 r. sprzedał je szwagrowi Adamowi Konarzewskiemu, mężowi Zofii Opalińskiej.
