Jego datę wyznaczono nieprzypadkowo - na dzień przed sesją rady miasta, na której ma być głosowany projekt dofinansowania zapłodnienia tą metodą z budżetu samorządu. - Chcemy, by radni, którzy będą głosowali, a także mieszkańcy miasta mieli jak najszerszą wiedzę na temat in vitro - mówił jeszcze przed seminarium radny PiS Krystian Frelichowski.
Ta wiedza jednak została na wczorajszym spotkaniu przedstawiona dość jednostronnie. Wśród prelegentów znalazły się, m.in., dr n. med. Daria Pracka z Zakładu Fizjologii Człowieka Collegium Medicum oraz dr hab. Urszula Dudziak z Wydziału Teologii KUL. Zabrakło natomiast specjalistów ginekologów. Dlaczego? - W pierwszych latach nauki mówię młodzieży, co oznacza in vitro, jakie konsekwencje ze sobą niesie, o tym, że np. w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego wiele zarodków jest zabijanych - mówiła dr Pracka. - A później, na piątym roku ginekolodzy mówią im zupełnie coś innego. Trzeba z tym walczyć.
Dr Dudziak z kolei przekonywała, że nie ma zbyt wiele prawdy w tym, jak „in vitro reklamują kolorowe czasopisma”. - One nie informują o tym, co czeka pacjentki - mówiła. - A są to rzeczy przerażające - od nakłuwania sklepienia pochwy, przez wprowadzanie igły do cewki moczowej, po umieszczanie komórek w rurkach z pożywką hodowlaną.
Czy nie ma różnicy między kobietą a klaczą rozpłodową? - pytała i przekonywała, że in vitro to hodowla dzieci, wybieranie jednych zarodków i zabijanie wielu innych. - Pobieranie nasienia od mężczyzny jest dla niego z pewnością poniżające. Dla swojej żony ten człowiek staje się dostarczycielem plemników - uważa dr Dudziak.
- Czy tak powinny wyglądać miłość, małżeństwo, prokreacja? Zdaniem prelegentki, in vitro niesie ze sobą szereg konsekwencji zarówno fizycznych, psychologicznych, jak i społecznych. Przede wszystkim dla osób starających się o dziecko, ale nie tylko.
- Rodzina koncentruje się tylko na tym, aby za wszelką cenę kobieta zaszła w ciążę - mówiła Urszula Dudziak, częsty gość TV Trwam i Radia Maryja.
- Między małżonkami narastają konflikty, towarzyszy im zniechęcenie niepowodzeniami. Poza tym, pojawia się tu patologizacja postawy macierzyńskiej. Oto bowiem matka naraża zarodki, czyli swoje dzieci, na śmierć.
Te, które przeżywają, często rodzą się z wadami, jakie ujawniają się nawet w późniejszych latach. Wiele z nich ma także „zespół ocaleńca”.
Co to takiego? - To podobny problem, jak u rodzeństwa dzieci abortowanych - wyjaśniała dr Dudziak.
- Niektóre dzieci z in vitro, świadome tego, że aby mogły przyjść na świat, wiele innych zarodków zostało zabitych, przez całe życie zadają sobie pytanie „dlaczego to ja przeżyłem, a moi bracia i siostry zginęli?”. Warto zwrócić uwagę także na naruszenie wierności małżeńskiej, z którym mamy do czynienia gdy na przykład kobieta jest zapładniana nasieniem obcego mężczyzny, a nie męża.
Można to nazwać laboratoryjną zdradą. Nie możemy też skazywać dzieci na bycie wychowywanymi przez homoseksualistów, a zdarza się, że dzięki in vitro właśnie tak się dzieje.
Prelegentka dodała, że nie może być mowy o finansowaniu „godzących w życie i zdrowie manipulacji, jakim jest in vitro” z pieniędzy publicznych.
O tym, czy tak się stanie, mają dziś zdecydować bydgoscy radni. Liczy na to Michał Grzybowski z bydgoskiej Nowoczesnej, która pilotuje program finansowania in vitro. - Żałuję tylko, że do grona prelegentów nie zostali zaproszeni specjaliści położnicy - mówił. - Ale oczywiście każdy ma prawo do wyrażania poglądów. Wierzę jednak, że projekt zostanie przegłosowany, bo naprawdę jest potrzebny.
Wśród gości seminarium znalazła się też radna PiS Grażyna Szabelska. Zarówno ona, jak i jej koledzy partyjni są przeciwni finansowaniu in vitro z pieniędzy miasta.
