Polskie żywioły

Do historii przejdzie przecież słynne powiedzenie potwierdzające nasze podejrzenia, a brzmiące „Sorry, taki mamy klimat” (klasyka bezradności). Przypomnijmy sobie ostatnie miesiące: mrozy, śnieżyce, wichury, ulewy, gradobicia, powodzie, a potem jeszcze było wspaniałe lato: upały, susze, pożary.

Muszę podkreślić, iż nic mi nie wiadomo, aby inne kraje Europy aż tak cierpiały, jak my. Uważam, że należy te nieszczęścia przekuć w zwycięstwo. Możemy przecież reklamować się teraz jako najbardziej ekologiczny kraj Europy: „Mało przemysłu - dużo przyrody”.

Tak więc w Polsce rządzi tylko przyroda! No może nie tylko. Rządzi także Unia Europejska. Ktoś nieuprzejmy mógłby zapytać, po co nam własny rząd, skoro rządzą żywioły lub Unia. To właśnie byłoby bardzo dobre pytanie. Powróćmy jednak do kwestii ekologicznych, bo te są trochę bezpieczniejsze niż polityka. A więc nas na razie wykańcza klimat. Może niedługo najważniejszym programem w TV będzie prognoza pogody? Co nas jutro czeka?

Gdzie się ukryć?

A jeżeli do ataku ruszą jeszcze fauna i flora? Co wtedy z naszym państwem? Jeszcze jest dobrze, bo nie atakują nas zwierzęta leśne i domowe.

Może przesadzam. Polska funkcjonuje przecież i tak w szerokim paśmie temperatur -25 - +25 stopni (zima i lato, no i przerwy w dostawie prądu). W takiej skali temperatur to i tak trzymamy się lepiej niż masło lub margaryna. A może jednak przydałoby się nam sprawne państwo?

W tym kontekście i bez cienia ironii pozwolę sobie zwrócić uwagę na naszą straż pożarną. Wydaje się, że jest to służba mundurowa, ciesząca się prawdopodobnie najwyższym, zasłużonym szacunkiem Polaków. Nazwa straż „pożarna” jest nawet trochę nieadekwatna. Rycerze św. Floriana są w zasadzie od wszystkiego. Widzimy ich akcje podczas klęsk żywiołowych, wypadków drogowych i wreszcie samych pożarów. Wspaniali ludzie i chyba bardzo niedoceniani przez własne państwo. Właśnie walczą o prawo do godziwych wynagrodzeń. Trzymam kciuki.

I jeszcze jednak na chwilę do polityki. Wokół uchodźcy. Czekam, kiedy w Europie przyznany wreszcie zostanie również status uchodźcy podatkowego. Należałoby wówczas skorzystać z tego statusu. Bo czy jest gdzieś w cywilizowanym świecie gorszy system podatkowy niż polski? Polecam uwadze uznane międzynarodowe raporty Paying Taxes. Polska, jak zwykle, na końcowych miejscach. Kilka dni temu nawet Komisja Europejska skrytykowała polski system podatkowy, chociaż sama przecież słynie z biurokracji. Ewenement.

Niedawno na jednej z najważniejszych polskich konferencji finansowych występowałem jako tzw. key note speaker (jeden z głównych przemawiających). Temat: także fiskalizm. Jeden z adwersarzy próbował sprowadzić dyskusję tylko do stawek podatkowych. Nie można na to pozwolić. Jeszcze większym problemem podatkowym są bowiem: niestabilność i komplikacja prawa oraz opresyjność administracji.

Podsumowując wątki ekologiczne i podatkowe niniejszego felietonu proponuję, aby prezentować nasz kraj jako „kraj survivalowy”, czyli „polską szkołą przeżycia” - jednoczesna presja przyrody, gospodarki i administracji.

A więc: mrozy, śnieżyce, wichury, ulewy, gradobicia, powodzie, upały, susze, upały, pożary, a wraz z tym inflacja, deflacja, bezrobocie, bezprawie, skarbówka, drogówka. Nie będzie litości.

Będzie ostro.

Czekamy na chętnych z całego świata. A przecież my to mamy codziennie. I kto tu jest prawdziwym bohaterem?

jest szefem Katedry Zarządzania Finansami na Wydziale Nauk Ekonomicznych UMK, a także członkiem Prezydium Komitetu Nauk o Finansach PAN.