Polacy nie gęsi, pływać nie umieją

I naszemu niepływającemu narodowi również niczego dobrego to nie przyniosło. Otylia utonęła w wyborach, a my toniemy na co dzień, będąc jednym z najbardziej niedorozwiniętych pływacko społeczeństw zjednoczonej Europy. Różne aktualne badania i sondaże pokazują, że co trzeci Polak (30 procent ogółu) to pływacki analfabeta. Ale to chyba i tak zbyt optymistyczne szacunki.

Badania sprzed piętnastu lat ujawniały bowiem, że nie pływa aż 80 procent Polaków. Bo nie chodzi o to, że ktoś z wysiłkiem i w rozpaczliwym stylu pokona jedną długość basenu. Chodzi o znajomość techniki pływania, wyniesioną z zajęć z zawodowym instruktorem, który nauczy, jak płynąć nie męcząc się i jak się zachować w sytuacji ekstremalnej.

Trudno uwierzyć, by w 15 lat mogła się w tej kwestii dokonać tak olbrzymia zmiana na lepsze, że nagle z 20 procent pływających zrobiło nam się ich siedemdziesiąt. Nie wybudowaliśmy aż tylu krytych pływalni, aż tak bardzo nie zmieniło się podejście do pływania w naszych szkołach.

Obowiązkowy do 1997 roku system nauki pływania w klasach I-III szkół podstawowych, jest, co prawda, od tego roku przywracany, ale zapytajmy pierwszego z brzegu ucznia, jak to wygląda w praktyce. Ci, którzy nie umieją pływać, czyli większość, idą do brodzika. Pan na nich krzyczy. Chodzenie na basen to dla nich kara. A ci, którzy już coś umieją (czyli dwóch na klasę), zamiast doskonalić technikę, pływają w samotności od ściany do ściany, bo pani tylko rzuca im deski, wydaje polecenie i pogrąża się w świecie SMS-ów i telefonicznych plotek.