Pani Felicja Murzyn dziś obchodzi urodziny. Piękny wiek

Felicja Murzyn w latach 50-tych była czołową polską lekkoatletką, znaną pod panieńskim nazwiskiem Orsztynowicz. Sport zaczęła uprawiać zaraz po wojnie, będąc uczennicą Gimnazjum Handlowego. W 1946 roku uczestnicząc w zawodach szkolnych zauważył ją i zwerbował do Harcerskiego Klubu Sportowego znany wówczas działacz Władysław Woźniak.

W 1949 roku na halowych MP w Poznaniu zdobyła wicemistrzostwo kraju w biegu na 60 m ppł. i brązowy medal w skoku w dal. Po rozwiązaniu HKS-u w 1950 roku przeszła do „Kolejarza” Toruń, z który w tym samym roku zdobywa drużynowe mistrzostwo Polski kobiet.

W roku 1951 powróciła do Bydgoszczy i kontynuowała karierę sportowa w „Gwardii”. Jej trenerem był przedwojenny olimpijczyk Klemens Biniakowski. W barwach „Gwardii”, obecnie „Polonii” odnosiła swoje największe sukcesy. Jeszcze w tym samym roku zdobywa tytuł mistrzyni Polski w biegu na 200 m, a biegu na 100 m zajęła 4 miejsce. Tym samym uzyskała powołanie do kadry narodowej. Reprezentowała barwy kraju w wielu imprezach międzynarodowych, w tym w oficjalnym meczu międzypaństwowym Polska – NRD w 1951 roku.

Miała ogromną szansę wyjazdu na Igrzyska Olimpijskie do Helsinek w 1952 roku, jednak z uwagi na kontakty z rodziną zamieszkałą w USA jako „niepewna politycznie” marzenia te nie spełniły się. Dalej uzyskiwała wspaniałe wyniki i pojawiła się kolejna szansa wyjazdu na igrzyska do Meulbourne w 1956 roku. Jednak po urodzeniu syna Marka nie mogła uczestniczyć w przygotowaniach do kadry, co było warunkiem wyjazdu na igrzyska.

Z uwagi na modernizację toru żużlowego na stadionie „Polonii” w latach 1959-1960 była zawodniczką „Olimpii” Poznań. Czynną karierę sportową zakończyła w roku 1960, po 14 latach startów.

Ogółem w mistrzostwach kraju zdobyła jeden medal złoty (w biegu na 200 m) i trzy medale brązowe, a także cztery medale halowych mistrzostwach Polski, w tym srebro w biegu na 60 m przez płotki. W swoim dorobku ma także 10 tytułów mistrzyni federacji „Gwardia” i 12 tytułów mistrzyni okręgu.

Jej rekordy życiowe: 60 m – 7,7 sek., 100 m – 12,1 sek., 200 m – 25,8 sek., skok w dal – 5,40 m.

Po zakończeniu kariery sportowej opiekowała się lekkoatletami „Koronowianki” Koronowo. Od 1968 roku jest aktywnym działaczem i

instruktorem w Ognisku TKKF „Śródmieście”, a od 1978 roku nieprzerwanie prezesem tego Ogniska. Cały czas działa w Miejskim i Wojewódzkim Związku Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej. Na początku lat siedemdziesiątych była kierownikiem zespołu MKS Bydgoszcz w piłce ręcznej dziewcząt, który na MP juniorek w 1972 roku wywalczył brązowy medal. Przez wiele lat pełniła funkcję sekretarza na zawodach żużlowych, która to dyscyplina stała się jej kolejną pasją.

Należy również przypomnieć, że mąż pani Felicji – Teofil przez wiele lat był etatowym obrońcą piłkarskiej „Gwardii”, potem „Polonii” Bydgoszcz i towarzyszył swemu zespołowi w dwóch awansach do ekstraklasy. Grał w zespole przez wszystkie siedem sezonów, gdy poloniści walczyli w ekstraklasie. Natomiast syn Marek grał w hokeja na lodzie w I ligowej Polonii, a z zespołem juniorów wywalczył tytuł wicemistrza Polski.