Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Ostatni spacer "žKobry"

Krzysztof Błażejewski
Krzysztof Błażejewski
Franciszek B. jako emeryt na brak wolnego czasu nie narzekał. Z tego względu dorabiał sobie, jak wielu mu podobnych, m.in. zbieraniem butelek w koszach, śmietnikach i innych miejscach.

Franciszek B. jako emeryt na brak wolnego czasu nie narzekał. Z tego względu dorabiał sobie, jak wielu mu podobnych, m.in. zbieraniem butelek - z koszy, śmietników i innych miejsc.

<!** Image 2 align=none alt="Image 184723" sub="Z tego przystanku, gdzie przed laty zatrzymywał się autobus linii 60, Krystyna W. wyruszyła w swoją ostatnią podróż.Fot.: Krzysztof Błażejewski">

Szczególnie upodobał sobie rejon lasu przy ul. Grunwaldzkiej, blisko Osowej Góry, w okolicach jednostki wojskowej i dawnej „muny”, czyli fabryki amunicji. To miejsce wymarzone dla wiosennych i letnich libacji mieszkańców Bydgoszczy, bardzo popularne, spokojne i bezpieczne - można się tu ukryć się przed policją i strażą miejską, stąd pustych butelek w krzewach i pod drzewami nigdy nie brakowało.

1 maja 1994 roku po południu Franciszek B. tradycyjnie wybrał się na obchód lasu. Z ul. Grunwaldzkiej skręcił w asfaltową drogę, wiodącą do jednostki wojskowej, a stamtąd w prawo między drzewa. Po przejściu kilku kroków spostrzegł coś jasnego na ciemnej plamie zarośli. Miał wrażenie, że to duża lalka. W miarę zbliżania się dostrzegł jednak, że są to zwłoki kobiety.

Piętnaście ran od noża

Franciszek B. spłoszony cofnął się, zbierając leżące opodal butelki. Kilkadziesiąt metrów dalej, w głębi lasu, spostrzegł parę - mężczyznę i kobietę, pijących alkohol. Szybko wrócił do domu. Znalezisko nie dawało mu jednak spokoju. Pokręcił się trochę po domu i poszedł do sąsiadów. Pochwalił się tym, co widział. Małżeństwo T. nie chciało mu wierzyć, kładąc to na karb fantazji Franciszka B. Kiedy upierał się przy swojej wersji, około 19.30 udał się w tamto miejsce wraz z sąsiadką Haliną T. Gdy przekonała się, że Franciszek B. mówił jednak prawdę, po powrocie do domu poleciła mężowi zawiadomić policję.

<!** reklama>

Po godz. 20 w lesie przy Grunwaldzkiej zjawiła się ekipa dochodzeniowa. Zwłoki spoczywały w chaszczach, ciało było obnażone od pasa w dół. Na białej koszulce ofiary z napisem „Jurassic Park” widniały liczne ślady krwi. Jak ustalono podczas sekcji, kobieta została zakłuta nożem. Dziesięć pchnięć trafiło w klatkę piersiową, jedno w serce, a cztery w płuca. Zgon nastąpił w rezultacie wykrwawienia się. Zabójca musiał pastwić się nad ofiarą, skoro wyciął jeszcze w okolicy pępka czterocentymetrowy kawałek ciała. Opodal stóp zabitej leżały w nieładzie: dżinsowe spodnie, czerwone skarpety, a także brązowa bluzka w paski i zniszczone zamszowe sandałki. Podczas przeszukiwania okolicy nie znaleziono bielizny, ani też rzeczy, które - jak później ustalono - denatka miała zawsze przy sobie.

Ze Sztumu do Bydgoszczy

Z badań lekarskich wynikało, że zgon nastąpił dwa dni przed znalezieniem zwłok, czyli 29 kwietnia 1994 roku. Nieznana była w pierwszej chwili tożsamość ofiary. Charakterystyczną cechą ofiary był brak dużego palca u prawej stopy. 3 maja w odpowiedzi na komunikaty środków masowego przekazu, w komendzie MO na Błoniu odebrano anonimowy telefon. Nieustalona kobieta poinformowała, że ofiarą może być Krystyna W. zamieszkała przy ul. Gdańskiej. Trop ten okazał się prawdziwy. Krystyna W. w chwili śmierci miała 58 lat. Pochodziła z okolic Sztumu. Jej rodzice mieli tam gospodarstwo. W 1965 wyszła za Gerarda K. Rok później małżonkowie przenieśli się do Bydgoszczy. Pierwszy syn urodził się w Sztumie, drugi w mieście nad Brdą.

Jak twierdził podczas przesłuchania Gerard K., Krystyna przez cały okres ich małżeństwa pracowała jedynie dorywczo jako salowa lub sprzątaczka. W czasie wakacji jeździła pomagać w pracach polowych rodzicom. Lubiła alkohol i wesołe zabawy w większym towarzystwie. Znikała z domu nieraz na kilka dni. Od 1970 roku małżeństwo K. zamieszkało w spółdzielczym M-3 na Błoniu. Coraz częściej dochodziło do kłótni i niesnasek, co w rezultacie skończyło się rozwodem po dalszych czterech latach. Gerard K. zostawił Krystynie mieszkanie. Sąd odebrał jej prawa rodzicielskie, dwójka dzieci - chłopcy - została umieszczona w domu dziecka. Kobieta nie zmieniła trybu życia i po pewnym czasie stała się na tyle uciążliwa dla sąsiadów, że złożyli oni petycję w spółdzielni o eksmisję Krystyny, w której mieszkaniu odbywały się regularnie głośne imprezy aż do białego rana. I tak się stało.

Zagadka ostatniego spaceru

Po opuszczeniu mieszkania Krystyna przeniosła się na Toruńską do Henryka W., za którego wyszła za mąż. I to małżeństwo po kilku latach się rozleciało.

<!** Image 3 align=none alt="Image 184723" sub="Bulwar nad Brdą. Tutaj często
bywała Krystyna W. Fot. Krzysztof. Błażejewski">

W sierpniu 1986 roku kobieta poznała rencistę Bogusława D. i przeprowadziła się do niego na ul. Gdańską. Nadal nie pracowała, a pieniądze przeznaczała przede wszystkim na alkohol. Często widywano ją pijaną lub pijącą pod sklepami monopolowymi, na ławeczkach przy dworcu Bydgoszcz Leśna i na bulwarze nad Brdą między mostami. Zawsze w towarzystwie mężczyzn. Jesienią 1992 roku po kolejnej awanturze, Bogusław D. wyrzucił żonę z domu. Odtąd nocowała na dworcu PKP i sporadycznie u poznanego tam Józefa S. Po jednej z kłótni i tam przestała bywać.

Krystyna W. powszechnie zwana była „Kobrą” z racji okularów o bardzo grubych szkłach i jedynych dwóch zębach z przodu w górnej szczęce. W ostatnich dniach przed śmiercią widziano ją pijącą alkohol z wysokim, lekko łysiejącym mężczyzną, ok. 50-letnim.

29 kwietnia 1994 roku około godz. 13 Krystynę W. widział kierowca autobusu linii 60, do którego wsiadła wraz z towarzyszącym jej około 50-letnim, otyłym, łysiejącym mężczyzną i dwoma młodszymi. Wiele wskazuje, że to mogła być „Kobra”. Kierowca odniósł wrażenie, iż cała czwórka zna się i jest w stanie nietrzeźwym. Dwaj młodzi wysiedli na przystanku przy ul. Grunwaldzkiej, właśnie przy drodze do jednostki wojskowej, przy której później znaleziono zwłoki. Starsza para, na następnym przystanku.

Jeszcze dwóch świadków widziało ich idących w stronę jednostki wojskowej. Opis kobiety dobrze pasuje do „Kobry”, natomiast mężczyznę zapamiętano jako 30-35-letniego. Świadek zeznał, że kobieta była pijana, a mężczyzna zdawał się ją ciągnąć.

Odwołał zeznania

Drobiazgowe śledztwo nie doprowadziło do jednoznacznej odpowiedzi. Jednym z podejrzanych okazał się Antoni R. Składał sprzeczne zeznania, dotyczące tego, co robił swych czynności w dniu zabójstwa. Podczas kolejnego przesłuchania przyznał się do zabicia „Kobry”, ale odwołał to w prokuraturze.

Antoniego R. okazano, wraz z innymi osobami, tym świadkom, którzy widzieli „Kobrę” 29 kwietnia, w dzień jej śmierci. Nikt nie rozpoznał w nim mężczyzny towarzyszącego Krystynie W.

28 listopada 1994 roku śledztwo umorzono. Zagadka śmierci Krystyny W. pozostaje do dziś tajemnicą.

 

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!