Nostalgiczny spacer po Bydgoszczy ulicą Gdańską [FELIETON]

Miejsce pierwsze to restauracja McDonald,s, prowadzona przez Ryszarda Grobelskiego, na skrzyżowaniu z Placem Wolności. To był rok 1995. Do szyby, dzisiaj zaklejonej papierem, ciekawscy ludzie przyklejali nosy już kilka dni przed otwarciem.

Dobę wcześniej zaczęła ustawiać się kolejka, policja przyjechała więc, żeby zabezpieczyć to miejsce barierkami. Osobny szpaler utworzono dla VIP-ów. A wśród nich: prezydent miasta, delegacja z Urzędu Wojewódzkiego. Wokół tłum anonimowych ciekawskich.

W końcu pojawiły się pierwsze hamburgery. Wraz z zaskwierczeniem McDonald’s-owskiego oleju na patelni Bydgoszcz - tak nam się wtedy wydawało - stała się częścią zachodniego świata.

Rok później, niecałe pół kilometra dalej, przy skrzyżowaniu z ulicą Mickiewicza, jeszcze huczniej zagrała muzyka, jeszcze głośniej strzeliły korki od szampanów. Oto Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe otwierały „Casino Royal”.

Wielki hazard wrócił do miasta, pierwszy raz od międzywojnia. Żeby to uczcić, zaśpiewała sama Edyta Górniak. Dwa stoły do ruletki, trzy do gier w karty, 70 automatów - wszystkie te symbole rozpusty natychmiast zapełniły się chętnymi do spróbowania legalnego hazardu. Dzisiaj nie ma już McDonads’a na Gdańskiej i wciąż czekamy w tym miejscu na nową restaurację. W ciszy kończy swój żywot kasyno.

To chyba dobrze, że ci, którzy urodzili się po 1989 roku, nawet specjalnie tego nie zauważają. Mają tysiące innych symboli swojej wolności. Nigdy nie zrozumieją, dlaczego nam szklą się oczy na widok niektórych pustych wystaw w mieście.