<!** Image 1 align=left alt="Image 29699" >Reportaży i programów publicystycznych na temat niebezpieczeństw, które niosą nader atrakcyjne oferty pracy dla kobiet, naczytałem się, nasłuchałem i naoglądałem tyle, że nawet gdybym był blondynką z dowcipów, coś w mojej korze mózgowej musiałoby się w związku z tym odcisnąć. A jednak temat jest ciągle aktualny, bo nie ma miesiąca, by nowe przypadki zwiedzionych, zgwałconych i uwięzionych w burdelach nastolatek (i nie tylko) z Polski nie wychodziły na jaw. Nasze dwie młode i urodziwe, choć też już nie nastoletnie dziennikarki, na własnej skórze przekonały się, że wystarczy mieć paszport, by móc wyjechać do „fascynującej” pracy niemal z dnia na dzień, tak jak się stoi.
<!** reklama right>Przyznam się, że nie wierzę, by przeciętna polska dziewczyna inteligencją nie dorastała do blondynki z kawałów. Nie wierzę też, by nasze panny miały w oczach to, co bulwarówki nieustannie przypominają posłance Beger. Dlaczego więc regularnie któraś z Polek wpada w sieci brutali z międzynarodowego podziemia seksbiznesu? Moim zdaniem, rozum odbiera im perspektywa dużych pieniędzy za niedużą pracę. Owszem, po otwarciu granic i liberalizacji przepisów regulujących zatrudnienie przybyszów z nowych krajów Unii niejedna z Polek potrafiła się na Zachodzie ustawić i dorobić. Ale by ten cel osiągnąć, niemal zawsze trzeba znać język, mieć jakieś poszukiwane kwalifikacje i determinację do ciężkiej pracy. Tudzież odporność psychiczną i siłę przebicia. W równym stopniu dotyczy to zresztą panów - o czym świadczą tragiczne doświadczenia Polaków w obozach pracy na południu Włoch. W podziemnym seksbiznesie wszystko zaś wydaje się o niebo łatwiejsze - nie musisz nic umieć, wszystko zostanie załatwione za ciebie, nawet wybitna uroda nie jest konieczna. A potem ci, którzy uwierzyli w raj na ziemi, zazwyczaj lądują w piekle.
