Tak jak wiele innych świąt, Niedziela Palmowa zastąpiła kult pogański związany z nadejściem wiosny. Od wieków w tym czasie miały miejsce praktyki związane z kultem „rózgi życia” – młodej, zielonej gałązki, będącej symbolem odżywania przyrody po zimie.

Niedziela Palmowa niesie ze sobą wiele obrzędów i tradycji. Teraz opiera się głównie na poświęceniu w trakcie Mszy Świętej kolorowych palemek wykonanych z bukszpanu, kłosów zbóż, kwiatów czy gałązek wierzby z baziami.

Dawniej wierzono, że palma wielkanocna w domu chroni domowników przed chorobami i nieszczęściami, a umieszczenie jej na budynku gospodarczym ochroni zwierzęta hodowlane przed chorobami. Tak samo rzemień od bata, którym przewiązano gałązki składające się na palemkę, zapewni zdrowie koniom.

Dawniej ludzie wierzyli, że uderzanie poświęconymi palemkami zapewnia ludziom siłę, zdrowie i szczęście. Stąd wzięło się powiedzenie: „Palma bije, nie zabije”. Na dodatek połknięcie wierzbowych bazi z poświęconej palemki miało zagwarantować brak infekcji i chorób gardła.