Na Spokojnej: spokojnie, to tylko (?) balkony! - komentarz Jarosława Reszki

Wrażenia miałem mieszane. Moich obaw nie wzbudziła solidność konstrukcji. Metalowe wsporniki budziły zaufanie, nawet przy założeniu, że część rodaków balkon traktuje jako składzik, na który wystawia się to, co w kuchni i pokojach się nie mieści, ale czego też żal wyrzucić. Sądzę nawet, że doczepiane balkony przy Spornej są bardziej bezpieczne niż spora część typowych balkonów w nieremontowanych od lat bydgoskich kamienicach.

Mniej przypadła mi do gustu estetyka architektonicznej nowinki. Na pierwszym etapie balkonów wprawdzie powstało tylko 70, ale też montowano je w nielicznych blokach. Ten, któremu mogłem się bliżej przyjrzeć, stojący równolegle do torowiska tramwajowego, był wprost oblepiony doczepionymi balkonami. Urody budynkowi to nie dodawało. Pomyślałem jednak, że i bez tych balonów bloki stawiane, jak sądzę, jeszcze w gomułkowskich czasach małej stabilizacji urodą nie zachwycały.

Za to skutecznie mogły zaspokajać głód dodatkowych metrów w klitkach, do których balkony przylegały. Kiedyś, gdy bloki przy Spokojnej były nowe, młodzi ludzie mieli dość równe perspektywy mieszkaniowe: najpierw książeczka mieszkaniowa ufundowana przez rodziców, potem pierwsze lata po ślubie przemieszkane z rodzicami lub teściami, następnie albo wynajem, albo upragniona przeprowadzka do małego spółdzielczego M. I wreszcie, po wykupie mieszkania, odkładanie na zamianę lokalu na większy. Teraz metr kwadratowy mieszkania kosztuje tak drogo, że dla starszych ludzi, którzy nie mogą liczyć na preferencyjny kredyt typu #naStart, dodatkowy balkon może być jedyną szansą na poprawę warunków mieszkaniowych.