Mój wymarzony rok

Pamiętam Nowy Rok 2000, kiedy kompletnie raczkował internet, wszyscy się zastanawialiśmy, co przyniesie ten XXI wiek. Przyznam szczerze, że po 15-stu latach od wejścia w kolejne Millenium jestem raczej zawiedziony. A co nas czeka w trakcie najbliższych 12 miesięcy? Na pewno pojedziemy w końcu tramwajem do Fordonu. Z perspektywy miłośnika pojazdów szynowych, a ja do takich od dziecka się zaliczam, wchodzimy w jakiś złoty czas. Bo przecież na dobre działa już nowy dworzec, a do Warszawy z Bydgoszczy jeździmy komfortowymi nowymi składami. W tej dziedzinie po 25 latach prawie dogoniliśmy Zachód. Mam nadzieję, że w tym roku ruszą na dobre prace przy budowie drogi S5. Stała się ona symbolem degradacji naszego miasta przez kolejne ekipy rządzące, ale i nadziei. Sami sobie ją wywalczyliśmy, najwyższa więc pora, żeby spychacze wjechały na plac budowy. Czy podobnie będzie z drugą ekspresówką ważną dla Bydgoszczy – S10, powiem szczerze, wątpię. Jednak nadzieja umiera ostatnia. Trzymam kciuki, żeby w końcu ruszył remont Młynów Rothera. Wstępny projekt już jest, jakieś pieniądze w budżecie się znalazły, najwyższa pora, by stworzyć w mieście nową jakość, która nasz wszystkich zintegruje, z której będziemy dumni. Co poza tym? Specjalnych marzeń w moim wieku już się nie ma. Żebyśmy zdrowi byli, uśmiechnięci, żebyśmy od tej polityki się nie pozabijali. Niech wiosną Bydgoszcz wygląda tak pięknie jak zawsze, jest wszak najbardziej zielonym miastem w Polsce. Niech latem wszystkie chodniki zastawią piękne ogródki, a w nich niech zajadają się i dyskutują uśmiechnięci ludzie, którzy mają na to dość czasu i pieniędzy. A po złotej jesieni niech nadejdzie śnieżna zima. I tak niech się zakończy ten piękny rok 2016.
Czego sobie i Państwu najszczerzej życzę.