Mieszkańcy Bydgoszczy w czasie I wojny światowej zmienili swoją postawę w sposób zasadniczy

Za zajęcie takiej właśnie postawy, wynikającej z przekonania, że to Niemcy wyjdą zwycięsko z wojny, byli przez tych ostatnich chwaleni. Dopiero z początkiem 1915 roku począł odradzać się polski ruch narodowy, a szczególnie go zaktywizowały obchody żałobne po śmierci Henryka Sienkiewicza jesienią 1916 roku.

Kiedy wojna zbliżała się już do końca, Niemcy nazywali Polaków „jawnymi buntownikami”, którzy doznali „zawrotu głowy z radości” na samą myśl o możliwości odzyskania niepodległości. Nakładane wówczas sankcje i obostrzenia nie były w stanie powstrzymać żywiołowo rozwijającej się aktywności Polaków „na każdej płaszczyźnie i w każdym środowisku”.

Tę ewolucję analizuje, przedstawiając ją na tle warunków życia w czasie światowego konfliktu sprzed stu lat - Katarzyna Grysińska-Jarmuła w tekście „Bydgoszcz w okresie I wojny światowej”, który znalazł się, oprócz wielu innych, w opasłym, prawie 700 stron liczącym tomie XXXV już „Kroniki Bydgoskiej” datowanej na rok 2014, który niedawno doczekał się edycji.

Tym razem w „Kronice” znalazło się zdecydowanie więcej artykułów, poświęconych historii najnowszej, co jest wykładnią kręgu zainteresowań młodszego pokolenia bydgoskich historyków.