Lekarz i budowniczy szpitala

Dyrektor Kazimierz Bednarek przez niemal 15 lat kierował inowrocławską lecznicą, był też jednym z inicjatorów i budowniczych nowego gmachu szpitala przy ulicy Poznańskiej.<!** Image 2 align=none alt="Image 212114" sub="Doktor Kazimierz Bednarek (pierwszy z prawej) był oddany swojemu zawodowi do tego stopnia, że nawet po przejściu na emeryturę nie rozstawał się ze szpitalem, do którego chodził codziennie, udzielając porad pacjentkom / Fot. Renata Napierkowska">

Mieszkańcy powiatu ginekologowi Kazimierzowi Bednarkowi w dużej mierze zawdzięczają to, że szpital 27 lat temu przeniesiony został ze starego budynku przy ulicy Toruńskiej do nowego gmachu na Poznańskiej. To właśnie za czasów kierowania placówką przez Kazimierza Bednarka zrodził się pomysł, by postawić nowy szpitalny budynek.

- Tylko cztery lata pracowałem pod kierunkiem doktora Bednarka. Pamiętam, że podpisywałem z nim umowę stypendialną, bo takie sprawy dyrektor załatwiał osobiście, jednak zbyt wielu okazji do bezpośredniego kontaktu jako młody, początkujący lekarz z nim nie miałem. Na pewno jednak w dużej mierze to jemu właśnie zawdzięczamy, że mamy szpital w nowym miejscu - wspomina obecny dyrektor inowrocławskiej lecznicy, dr nauk medycznych Eligiusz Patalas.

Kazimierz Bednarek jako specjalizację wybrał ginekologię i położnictwo. Przez szereg lat pracował na oddziale ginekologii i jemu właśnie wielu mieszkańców powiatu zawdzięcza to, że szczęśliwie się urodziło. Był też dyrektorem Miejskiej Przychodni Obwodowej. W szpitalu poznał również swoją przyszłą wówczas żonę, Jolantę.

- Po raz pierwszy spotkaliśmy się w pracy na oddziale ginekologicznym. Szybko między nami zaiskrzyło i 27 października 1959 roku wzięliśmy ślub cywilny, a 1 stycznia 1960 roku kościelny - wspomina Jolanta Bednarek, która też jest ginekologiem.

Kiedy rozpoczęła się budowa lecznicy, doktor Bednarek osobiście ją nadzorował. Z podobnym zaangażowaniem podchodził do pracy zawodowej. Będąc już na emeryturze, codziennie rano robił obchód na oddziale jeszcze przed ordynatorem, badał pacjentki, pytał o samopoczucie i udzielał młodym matkom dobrych rad.

- Pacjentki go uwielbiały, bo był sympatycznym i spokojnym człowiekiem - przyznaje żona lekarza, Jolanta Bednarek.

Wśród personelu szpitala znany był ze stanowczości i konsekwencji, co nie wszystkim się podobało.

- To był człowiek, który miał swoją wizję i konsekwentnie ją realizował. Nie spotkałem się z tym, by na kogokolwiek krzyczał czy do kogoś źle się odnosił, co często zdarzało się następcom doktora Bednarka. Był po prostu kulturalnym człowiekiem - przypomina naczelny lekarz szpitala, dr nauk medycznych Zenon Lewicki, który przez pierwszych siedem lat pracował w szpitalu zarządzanym przez Bednarka.

Dyrektor Bednarek zdążył jeszcze odebrać gotowy szpital i utracił fotel dyrektora, gdyż ówczesna egzekutywa partyjna cofnęła mu swoją rekomendację. Po tej dymisji powrócił jednak do pracy na oddziale ginekologicznym i dalej leczył swoje pacjentki aż do czasu przejścia na emeryturę. Zresztą nawet wtedy nie rozstał się na dobre ze szpitalem, gdyż codziennie rano jeszcze przed oficjalną wizytą ordynatora robił obchód całego oddziału ginekologiczno-położniczego, zatrzymywał się przy każdym łóżku, udzielał porad. <!** reklama>

Zmarł w rodzinnym mieście po długiej, bo trwającej co najmniej dwa lata chorobie.

Kazimierz Bednarek

• urodził się w lutym 1929 roku w Inowrocławiu

• był dyrektorem inowrocławskiego szpitala w latach 1973-1987

• ukończył Akademię Medyczną w Łodzi i po studiach rozpoczął pracę w rodzinnym mieście

• zrobił specjalizację I i II stopnia w zakresie ginekologii i położnictwa

• zmarł po ciężkiej chorobie w maju tego roku