Najważniejszym zabytkiem Piotrkowa Kujawskiego jest późnogotycki kościół parafialny pw. św. Jakuba. Wzniesiony został w połowie XVI stulecia na miejscu świątyni spalonej przez Krzyżaków staraniem kanonika włocławskiego i proboszcza piotrkowskiego Piotra Piotrowskiego. Później kościół znów uległ spaleniu, co wynika z wizytacji biskupiej z lat 1594 i 1599. W 1864 r. budowlę przedłużono w kierunku zachodnim

Kujawski Radziejów rozbudował się na wzgórzu morenowym. W panoramie widać dwa gotyckie kościoły: po lewej parafialny Wniebowzięcia NMP, po prawej franciszkański pw. Znalezienia Krzyża Świętego wraz zabudowaniami klasztornymi

Radziejowski kościół farny pw. Wniebowzięcia NMP stanął (według przekazów) w miejscu składania pogańskich ofiar, a fundowany był przez biskupa krakowskiego Jana Grota w 1331 r. Świątynia ulegała wielokrotnie (z różnych przyczyn) pożarom i była odbudowywana. Po pożarze w poł. XIX w. otrzymała elementy neogotyckie. Od XIV do XVIII stulecia w farze odbywały się sejmiki szlacheckie

Radziejów. Fundatorem kościoła i klasztoru sprowadzonych z Krakowa franciszkanów był w 1331 roku król Władysław Łokietek. Z przełomu XIV i XV w. pochodzi gotycki portal i ślady ostrołukowych okien w prezbiterium. Kościół i klasztor były kilkakrotnie palone podczas najazdów Krzyżaków. Pożary nie omijały ich także w kolejnych stuleciach, toteż kościół otrzymał ostatecznie styl barokowy