Kościół gotycki w Mogilnie niewątpliwie przebudowywano, o czym świadczą daty wyryte w cegłach: 1640 i 1573. W ścianach utrwalono także napisy i maleńkie detale: herb szlachecki Szeliga oraz mogileńskiego klasztoru (trzy skrzyżowane krzyże), który stał się także herbem miasta. W murze widnieją też dwie kamienne kule armatnie

W ścianie ołtarzowej mogileńskiego kościoła znajduje się krucyfiks z 1511 roku, uważany za cudowny. To najcenniejszy element wyposażenia świątyni

Nieszawa to miasto niezwykłe, które od 1230 r. czterokrotnie (biorąc pod uwagę także pierwotny gródek Nessau) przenoszone było ze względów politycznych wzdłuż Wisły, by ostatecznie w 1460 r. zostać tam, gdzie jest obecnie (pow. aleksandrowski). Budowę kościoła parafialnego pw. św. Jadwigi rozpoczęto prawdopodobnie w 1460 r., czyli jednocześnie z lokacją nowego miasta. Pierwszą fazę inwestycji zakończono w 1468 (czytaj także dalej)

Nieszawski kościół zbudowano w stylu późnogotyckim. Do 1496 r. do prezbiterium, zakrystii i kaplicy św. Anny dobudowano nawę. Masywną wieżę wzniesiono dopiero w latach 1592-1595. W latach 1620-1630 dobudowano jeszcze dwie kaplice. Ozdobą świątyni jest barokowe (XVII-XVIII) wyposażenie, w tym okazałe stalle (na zdjęciu), tron biskupi i ołtarze