Kobiety pod ścisłą kontrolą

Ppowiedziała wprost: „Nie znam szczęśliwych singielek”. Nie tylko odważnie oznajmiła, co myśli o kobietach, które żyją same, ale dosyć mocno je skrytykowała i udzieliła cennych rad, które niejednej singielce mogłyby otworzyć bramkę do szczęścia... „Po co zwracać uwagę na to, jakie wykształcenie ma mężczyzna albo jaki zawód wykonuje - przecież to sprawy powierzchowne”. Załamałam ręce.

Jak w XXI wieku, w sytuacji, gdy mamy sporą nadwyżkę kobiet ambitnych, wykształconych i przede wszystkim samodzielnych, można mówić takie brednie?! Widać można. Pani psycholog, której nie chcę posądzać o to, że naczytała się „Pięćdziesięciu twarzy Greya”, może oceniać singielki tak samo jak dziadek, babcia czy ciotka z dalszej rodziny. „Dziecko, ale jak ty chcesz żyć sama?”, „Kto ci szklankę herbaty na starość poda?”, „Razem łatwiej się żyje”. Takich przykładów jest mnóstwo i nie dotyczą one tylko singielek, ale wszystkich kobiet, które podlegają ścisłej kontroli społecznej. Jesteś singielką? Źle. Jesteś mężatką? Trochę lepiej, ale dlaczego jeszcze nie jesteś matką? W końcu zegar biologiczny tyka. Będziesz na wywiadówkach wyglądać
jak babcia. A co jeśli dziecko urodzi się chore? Wiesz... w tym wieku to ryzyko itd, itp. Jesteś matką? Jesteś, ale kiepską, bo nie siedzisz w domu z dzieckiem jak sąsiadka z klatki obok, tylko chodzisz do pracy. Jesteś emerytką? To czego jeszcze chcesz od życia? Załóż ciepłe kapcie i zajmij się wnukami.
Niestety, podwójny standard obowiązuje. Patriarchatu podobno już nie ma, ale to nie oznacza, że zniknęła kontrola społeczna. Wręcz przeciwnie.