Każdy ma taki serial, na jaki zasłużył

I z tymi wszystkimi fachurami, którzy jak wchodzą z remontem, to zaczynają jazdę na poprzedników, ze słynnym „kto to panu robił?”. A potem robią dokładnie to, co poprzedni partacze. Pewnie dlatego konkurs na prezesa TVP podnieca nas tak sobie, bo właściwie jaka różnica, czy nowym szefem będzie pan Skowroński czy pan Kurski? Pan Skowroński jest chyba lepiej ubrany i ufryzowany, ale pewnie całkiem podobnie będzie „przywracał normalność”. Co najwyżej teleludki zastanawiają się, który sprowadzi więcej Misiewiczów.

TVP ma dziś zresztą taką opinię, że nawet jak im coś fajnego wyjdzie, to i tak ostatecznie nie wyjdzie. Ot, tej beznadziejnej telewizyjnej jesieni powstał serial udany całkiem, całkiem, a nawet bardziej. I nie chodzi mi wcale o napompowaną promocją „Komisję morderstw’, która marnuje talent pana Pieczyńskiego i niezłe pomysły fabularne, ale o „Artystów” - o których sporo szumu było przed premierą, a teraz TVP jakby się zapowietrzyła. Efekt jest taki, że „Artyści” oglądalność jak na piątkowy wieczór mają żałosną. A szkoda. Bo ta opowieść o teatrze stołecznym pod nowym dyrektorem - który zanim wyczuje, kto szczuł i co było grane, już może zostać ugotowany - zrobiona jest i z wdziękiem, i z nerwem, do tego grana z teatralnym sznytem. Serial ma oczywiście parę poziomów – dla jednych będzie to ballada z kluczem, dla innych historia o uniwersalnych wojenkach i polskich gębach.

Co więc nie wypaliło? Jasne, perypetie i rozterki artystów sztuki wysokiej interesują głównie artystów sztuki wysokiej, a nie człowieka prostego. Bo ten pewnie wolałby dzieło o tajemnicach misiów z jakiegoś dorodnego urzędu, choćby marszałkowskiego. Ale rozpaczliwa oglądalność to pewnie też wynik niechęci do chwalenia się serialem… Oby nowy prezes w ogóle go nie zgasił, bo, dajmy na to, odnajdzie tam siebie. W końcu każdy ma taki „House of Cards”, na jaki zasłużył.CP