Jak tu pięknie i trudno

Na osiedlu Tatrzańskim kilkanaście tysięcy osób żyje w cywilizowanych warunkach. Kilkaset metrów dalej niespełna sto osób odciętych jest od świata.

<!** Image 2 align=right alt="Image 132736" sub="Na skraju Fordonu nie ma kanalizacji ani łączności. Fot. Krzysztof Wosiński">Trójkąt Świętokrzyska-Gorczańska-Bieszczadzka, leżący na tak zwanych fordońskich górkach, zdaje się być zapomniany przez wszystkich.

Ryszard Koczan przy ulicy Świętokrzyskiej się urodził. Niemal dokładnie 30 lat po jego urodzinach Fordon wraz z terenem górnego tarasu został przyłączony do Bydgoszczy. Zaczęły rosnąć osiedla. Minęły kolejne dziesiątki lat. Na jego ulicy nie zmieniło się prawie nic.

- My tutaj żyjemy gorzej niż na najbardziej zapomnianej wsi - mówi, siedząc przy domu na drewnianej ławce. - Rzut kamieniem od nas są Jarużyn i Strzelce Dolne, miejscowości bardzo zadbane. Dlaczego? Bo nie zajmuje się nimi urząd miejski, tylko gmina. Skoro Bydgoszcz zdecydowała się nas przyjąć, to powinna zadbać o poziom życia także i tej części miasta. Oni po prostu o nas nie pamiętają - narzeka.

Przed dziesięcioma laty zaczął zbierać podpisy pod licznymi petycjami - do Urzędu Miasta Bydgoszczy, Urzędu Wojewódzkiego, Zarządu Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej, Telekomunikacji Polskiej, miejskich wodociągów. Podpisywała je większość mieszkańców. Jak twierdzi, instytucje przysyłały tylko kontrolerów, którzy oglądali okolicę, sporządzali notatki i znikali. Po kilku latach starań i stosach zmarnowanych kartek papieru pan Ryszard stracił siły do walki.

<!** reklama>Obok ławki stoją dwie stalowe beczki - każda o pojemności 250 litrów. Miasto zobowiązało się już w 1973 roku płacić za dowóz wody. Każdemu przysługuje metr sześcienny na tydzień.

- Czy to zdrowo pić wodę z beczek? Latem przy wysokich temperaturach strach się bać, co w tej wodzie się dzieje - mówi Ryszard Koczan. - Przed laty istniało źródło, z którego korzystali mieszkańcy. Dziś ciężko znaleźć inne ujęcie. Jednemu sąsiadowi udało się wykopać studnię, o czym mówi cała okolica. W lutym tego roku położono rury wodociągowe. Od tego czasu robotników nie widać.

<!** Image 3 align=right alt="Image 132736" sub="Przejście „malowniczymi” dróżkami to bardzo często prawdziwa droga przez mękę Fot. Krzysztof Wosiński">- Problem w tym, że ten rejon znajduje się na wzniesieniu. Aby woda mogła tu dopłynąć, trzeba wybudować pompownię. Podwykonawca, który się tym zajmuje, ma swój harmonogram, więc trzeba będzie poczekać, ale najpóźniej do końca roku - deklaruje Małgorzata Massel, rzeczniczka Miejskich Wodociągów i Kanalizacji. - Nie mamy w planach na najbliższy czas montażu sieci kanalizacyjnej.

Innym problemem mieszkańców tej okolicy są drogi. Polne drogi. Jadąc ulicą Bieszczadzką, trzeba uważać, by nie wybić głową dziury w dachu auta. Nie mówiąc o katordze, którą przeżywa zawieszenie. W jednym miejscu z drogi nawet wybija strumień, który zamarzając zimą stwarza dodatkowe niebezpieczeństwo. Zarząd dróg wysypuje żwir i utwardza drogę walcem kilka razy do roku. Trasa po dwóch tygodniach od takiego zabiegu i tak powraca do starego stanu. - Dopóki droga nie będzie uzbrojona, czyli nie zostanie położona sieć wodociągowa i kanalizacyjna, nie ma szans na wylanie asfaltu. Dopiero wtedy możemy rozpocząć planowanie inwestycji - mówi Magdalena Kaczmarek, rzeczniczka ZDMiKP.

Odcięty od świata trójkąt ulic nie ma też szans na Internet czy choćby dobrej jakości połączenie telefoniczne. Firma ,,Sprint” - podwykonawca TP SA - zamontowała chętnym nadajniki w technologii GSM. Z powodu dużej odległości od anteny głos w słuchawce szumi, odbija się echem, a czasami nie słychać nic. Niektórzy ratują się mobilnym Internetem, którego jakość z racji kiepskiego zasięgu też jest niezadowalająca... Jak każda próba skutecznego wreszcie dogadania się z instytucjami, które mogłyby do obrzeży Fordonu zbliżyć cywilizowany świat.