Pamiętam, że brało w niej udział dwoje dziennikarzy „Expressu Bydgoskiego”. Przyznaję, że wtedy przyjąłem wieść o ich udziale w tym przedsięwzięciu z ironicznym uśmieszkiem. Uważałem, że ekstremalna droga krzyżowa jest kolejnym przejawem tendencji we współczesnym świecie do zabawiania się na śmierć, chęci do zamiany każdego, nawet duchowego przeżycia w show, rozrywkę na pokaz.
![Ekstremalna Droga Krzyżowa w Bydgoszczy. Na starcie ponad 320 śmiałków [zdjęcia]](https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/18/e4/6427fbc75b125_o_small.jpg)
Od tamtych czasów sporo wody upłynęło w Brdzie. Ekstremalne drogi krzyżowe weszły na stałe do kalendarza nie tylko dużych miast. Ich formuła się rozszerza. W tym roku drogę krzyżową można był nie tylko przejść, ale i przebiec na maratońskim dystansie albo przejechać na rowerze. Zmienił się też mój stosunek do tych przedsięwzięć. Doceniam to, że Kościół stara się dogonić współczesność. A jeszcze bardziej cenię to, że za organizację ekstremalnych dróg krzyżowych biorą się nie tylko księża, ale też, a może przede wszystkim, organizacje społeczne. Widać tu Kościół jako wspólnotę, a nie hierarchię.
