Dzień dobry, panie Fritzl

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Setki dziennikarzy, ekipy telewizyjne z całego świata i odmienianie na wszelkie sposoby słowa „horror”, „potwór” i „proces stulecia”. W austriackim St. Poelten rozpoczął się wczoraj proces Josefa Fritzla, który przez 24 lata - jak twierdzi oskarżenie - gwałcił i więził własną córkę oraz dzieci zrodzone z ich kazirodczego związku. Oskarżenie obejmuje także zarzut zabójstwa jednego z dzieci. Sprawa wybuchła w zeszłym roku i wywołała szok, nie tylko zresztą w spokojnej Austrii.

<!** reklama>Jak mogło do tego dojść? Człowiek jest zdolny do przekraczających ludzkie pojęcie okrucieństw i Fritzl w długiej galerii psychopatycznych despotów wcale nie jest największym mistrzem. Ciekawsze jest pytanie, dlaczego tak długo, przez prawie ćwierć wieku, Fritzl mógł bez żadnych przeszkód prowadzić swój prywatny obóz koncentracyjny. Czy jego rodzina, sąsiedzi, znajomi, ludzie ze służb socjalnych bardzo przecież opiekuńczego kraju, naprawdę nie wiedzieli, co się z dzieje z jego córką? Czy może niektórym z nich wygodniej było nie zadawać trudnych pytań? Nie łudźmy się, ten problem dotyczy nie tylko kraju nad pięknym, modrym Dunajem.

Ile razy w ciągu ostatnich miesięcy dowiadywaliśmy się o kolejnych wstrząsających przykładach przemocy w rodzinie, o bandytach katujący maleńkie dzieci, domowych tyranach, robiących najbliższym piekło na ziemi. Z reguły wpadają oni dopiero wtedy, gdy dochodzi do najgorszego. Wcześniej zawsze nikt nic nie wiedział, nie słyszał. Możemy nie wiedzieć, że ktoś, komu co rano mówimy „dzień dobry”, w zaciszu czterech ścian zamienia się w potwora. Najgorsze jest jednak to, że czasami wszyscy o tym wiedzą, ale nikt nic nie robi.