<!** Image 1 align=left alt="Image 28837" >Emigracja może być dumna. Krzepią historie wykształconych Polaków, odnoszących sukcesy w Londynie, Dublinie czy Paryżu. Są też tysiące tych, którzy karier nie robią, ale nie narzekają. Odkładają funt do funta, bo po to wyjechali. Ujawniona wczoraj akcja „Ziemia obiecana” przypomina, że są jeszcze inne wyjazdy. Ludzie trzymani w obozach, upodleni, terroryzowani przez polsko-włosko-ukraińsko- i czort wie jaką jeszcze mafię. Na południu Włoch karabinierzy uwolnili ponad stu polskich niewolników, na południu Polski, które od lat jest zagłębiem wyjazdów do Włoch, polska policja zatrzymała handlarzy żywym towarem.
Głośno było o tragicznych warunkach pracy gastarbeiterów na hiszpańskich plantacjach czy o Polakach harujących na czarno i denucjowanych po zakończeniu zbiorów przez pracodawców, bo tańsza była grzywna niż zapłata za pracę. To pestka przy tym, co ujawniono pod Foggią. Bicie, gwałty, morderstwa. W ilu jeszcze obozach dzieją się takie rzeczy? Najgorsze jest to, że pewnie jeszcze przez lata naganiacze będą znajdować chętnych do wyjazdów do pracy za parę euro, w ciemno, wprost do obozów i nie brakować będzie obywateli dumnej RP, wartych na zachodnim rynku pracy niewiele więcej niż imigranci z Afryki.
