Diabeł najczęściej tkwi w szczegółach

Podobnie pewnie będzie dzisiaj w gazetach w całym kraju. Jak Janusz Kołodziej mógł dać się tak objechać na ostatnich metrach przed metą? To pytanie długo zapewne jeszcze będzie nurtować zarówno kibiców, jak i samego zawodnika, który wyraźnie był zdruzgotany tym, co wydarzyło się na torze przy ulicy Sportowej.

Na pewno inaczej by to wszystko wyglądało, gdyby nie fatalny w skutkach dla całego zespołu upadek (i w efekcie wykluczenie) chwilę wcześniej Piotra Protasiewicza. Ale diabeł tkwi w takich właśnie szczegółach. By osiągnąć największy sukces potrzebna jest ta odrobina szczęścia, które teoretycznie powinno sprzyjać lepszym.

Nie zawsze tak bywa, choć w tym przypadku na końcowe zwycięstwo (lub porażkę) składa się wysiłek kilku zawodników. Każdy z nich musi zrobić rachunek sumienia i sam sobie odpowiedzieć, czy dał z siebie wszystko. Warto w tym miejscu i przy takiej okazji sięgnąć pamięcią do olimpiady w Atenach.

Niemal dokładnie 10 lat temu w finale wyścigu wioślarskich czwórek podwójnych polska osada z torunianinem Sławomirem Kruszkowskim w składzie pewnie płynęła na trzecim miejscu. Dosłownie na linii mety wyprzedzona została przez Ukraińców. Do brązowego medalu Polakom zabrakło wówczas 0,07 s, czyli... około 30 cm (na dystansie 2000 m!). Takie sytuacje w sporcie są na porządku dziennym i pewnie dlatego wzbudza on takie emocje.