Daliśmy przykład Warszawie

Niech się Warszawa od nas uczy! Niech bierze z nas wzór! Bydgoszcz potrafi i bydgoszczanie potrafią. Udowodniliśmy to po raz kolejny 11 listopada. Świętowaliśmy odzyskanie niepodległości w sposób wzorcowy. Na Placu Wolności starczyło miejsca dla wszystkich, niezależnie od barwo partyjnych. Politycy Platformy Obywatelskiej i działacze Prawa i Sprawiedliwości, kibice Zawiszy i fani średniowiecznego rycerstwa, socjaliści pod czerwonym sztandarem i prawicowy pod biało-czerwonym. Nikt nikogo nie uderzył, nikogo nie ugryzł, nikogo nie zelżył. Było wręcz sielankowo, tak jak powinno być w dniu ważnego narodowego święta.
Cóż w tym czasie działo się w Warszawie? Kilka manifestacji, każda z innego ugrupowania, każda pod swoim hasłem i sztandarem. Chuliganeria, narodowcy z ONR, krzepkie chłopy z Młodzieży Wszechpolskiej. Cześć  z nich kominiarkach, z kamieniami w rękach, nienawiścią na ustach. Główny przekaz medialny, który poszedł w świat to tęcza płonąca przy Placu Zbawiciela i szturmowana ogniem brama ambasady rosyjskiej.
Było też inne oblicze świętowania w stolicy. Delegacja kujawsko- pomorska gościła u Prezydenta Bronisława Komorowskiego i przygotowała potrawy kulinarne z 300 gęsi dla tysiąca gości. Z dumą słuchałem, jak Prezydent dziękuje nam za tą obecność na Krakowskim Przedmieściu.
Radośnie - na szczęście - było też w naszym mieście. Serce szybciej biło podczas spaceru w weekend po ulicy Gdańskiej. Jak zwykle odbywał się tu piknik niepodległościowy z udziałem marszałka Piłsudskiego i jego świty. Były stare samochody, militaria, restauracje serwowały dania z okresu międzywojennego.  To wszystko pozwoliło na chwilę przenieść się w lata, które cieszą się dziś zasłużenie wielką estymą. I choć były to lata nie dla wszystkich sielankowe, to bardzo za nimi tęsknimy, bo właśnie w tym okresie historycznym najszybciej rozwijało się nasze miasto.
Wodzisław Giziński z wnuczką grał przechodniom na katarynce, Lech Zagłoba- Zygler rozdawał specjalne wydanie „Gazety Niepodległościowej”. Marek Jeleniewski promował swoją najnowszą książkę z widokami Bydgoszczy z epoki. Posłanka Teresa Piotrowska w swoim biurze na Placu Wolności tradycyjnie zaprosiła gości na bydgoskie rogaliki (słowa „marcińskie” nie użyję, ponieważ poznańscy cukiernicy je opatentowali i mogę wylądować w sądzie!).
Nie zapłonął ogień nienawiści, nikt nie rzucił kamieniem. Mało tego - w „Łuczniczce” dokładnie 11 listopada wystąpił Chór Aleksandrowa z żołnierzami armii rosyjskiej w składzie. I co? Żadnych gwizdów, protestów, a na bis czterotysięczna, wzruszona publiczność, ze łzami w oczach zaśpiewała z Rosjanami „Czerwone maki nad Monte Casino”. Jakże to inny obraz, od palącej się budki policjanta przed ambasadą rosyjską. Jakże inny.
I tak powinno wyglądać święto, przy winie, gęsinie, na spacerach i festynach. Chociaż w tym jednym dniu powinno się zakopać animozje i waśnie. Mamy co świętować, wszak żyjemy w wolnym i niepodległym kraju, żyjemy w całkowicie wolnym mieście. Nigdy jeszcze w historii nie byliśmy tak bezpieczni i szczęśliwi jak dziś.