Brawa dla Retrościany

Idea jest prosta: wielkie ściany domów, dotąd szpetne lub bezbarwne, pokrywane są reklamami jakby wprost wyciętymi w międzywojennych magazynów. Treści tych reklam są już jak najbardziej współczesne, łączy się więc pożyteczne z przyjemnym i estetycznym. Ja osobiście mam jeszcze jeden powód do radości: obie reklamy zdobią kamienice, mogę tak powiedzieć, bardzo ważne w moim życiu, jeśli nie najważniejsze. Przy Grunwaldzkiej 1A w 1954 roku przyszedłem na świat. Zajmowaliśmy mieszkanie na pierwszym piętrze, dokładnie nad kultową restauracją „Nad kanałem”, przez starszych bydgoszczan nazywanej przedwojennie – „U Sikory". Proszę przypomnieć sobie wspomnienia dziadek i babć, jeśli pochodzili z Bydgoszczy. Nieraz pewnie zjedli obiad w ogródku, a następnie wyruszyli z rodziną na spacer wzdłuż kanału do co najmniej czwartej śluzy. Spoglądam na starą niemiecką widokówkę, jedyną pamiątkę, jaka mi pozostała z tamtego mieszkania. Bromberg, Berliner Strase 12, Parkhaus. Jak tam musiało wtedy być pięknie! Przejdę do drugiej retrościany – ul. Garbary 9. Gdy miałem siedem lat wyprowadziliśmy się do sąsiedniej kamienicy – Garbary 11., Ten dom, to podwórko, ci ludzie – to wszystko ukształtowało mnie, bo przecież świat dla chłopca zaczyna się w podstawówce, właśnie na podwórzu. Sam budynek już nie istnieje, w 1974 roku ten rejon miasta w związku z zasypaniem kanału zmienił się nie do poznania, powstało Rondo Grunwaldzkie, i taki układ Bydgoszczy znamy do dzisiaj. Ale kamienica przy Garbary 9 wciąż stoi i od niedawna zachwyca retrościaną. Ciekawa jest historia naszego miasta, niezwykle układają się losy wielu ulic. Grunwaldzka, kiedyś równoległa aleja wzdłuż Kanału, z wylotem na Berlin, co jeszcze wzmacniało rangę tego kwartału. A dzisiaj? Niech każdy sam sobie odpowie. Dobrze, że płyną pierwsze pozytywne sygnały. Może kiedyś znów będzie tutaj tak pięknie jak przed stu laty? Ja już tego nie dożyję, ale kolejne pokolenia?