Będzie nowa inwestycja BTBS na Londynku? Opróżniane są już dwa budynki z muru pruskiego

- Budynki przy ulicy Pomorskiej 88 AI i AII, zgodnie z dyspozycja Prezydenta Miasta Bydgoszczy z lutego 2024 roku, przeznaczone są do opróżnienia. I są sukcesywnie opróżniane - potwierdza Magdalena Marszałek, rzeczniczka prasowa Administracji Domów Miejskich w Bydgoszczy.

Na Londynku już dużo wcześniej, bo w 2009 roku mieszkańcy opuścili inny budynek, przy ulicy Pomorskiej 77. Obecnie dom, z uwagi na stan techniczny, jest wyłączony z użytkowania. Co działo się z tą nieruchomością przez ostatnie 15 lat? Jak wynika z informacji ADM, niewiele.

- Obecnie nie ma ostatecznych decyzji dotyczących przeznaczenia budynku przy ul. Pomorskiej 77. Planowane jest przekazanie w przyszłości nieruchomości przy ul. Pomorskiej 88 AI i AII na rzecz Bydgoskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego - mówi Marszałek.

Jak się dowiadujemy, spółka ADM oczekuje na decyzję właściciela, czyli gminy Bydgoszcz, dotyczącą dalszego zagospodarowania pozostałych nieruchomości przy ul. Pomorskiej 88. Z uwagi na duży koszt prac remontowych i modernizacyjnych - a w grę wchodzi przebudowa budynków i lokali, wykonanie niskoemisyjnych źródeł ciepła, termomodernizacja - w ocenie spółki ponoszenie tak dużych nakładów "nie jest ekonomicznie uzasadnione". Obecnie, mówi rzeczniczka ADM, realizowane są jedynie prace związane z bieżącym utrzymaniem budynków, pozwalające na ich użytkowanie.

Do opróżnienia został przeznaczony również budynek przy ulicy Pomorskiej 88F. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Bocianowo-Artyleryjska””, dom usytuowany jest w pasie drogowym drogi lokalnej. Ma tamtędy przebiegać trasa nowej linii tramwajowej, łączącej Chodkiewicza z pętlą przy ulicy Rycerskiej.

Londynek od kilku lat zmienia swoje oblicze. Inwestuje tu grupa Moderator, wznosząc miniosiedle Industria. Nieopodal natomiast, przy ulicy Zygmunta Augusta i Rycerskiej powstaje już inwestycja BTBS, nowy kompleks mieszkaniowy. Trzy budynki w tej lokalizacji mają wprowadzić, jak informuje spółka "nową jakość wśród okolicznej zabudowy". Powstają tam również przestrzenie wspólne i tereny zielone, przeznaczone do rekreacji dzieci i osób dorosłych.

W sierpniu przy Zygmunta Augusta 30 wykonano stropy nad całym pierwszym piętrem oraz nad piętrem drugim w segmencie A budynku wraz z klatkami schodowymi i szybami windowymi. Trwa murowanie ścian na kolejnych kondygnacjach. Przy Rycerskiej 11 i 13 z kolei rozpoczęto wykonywanie fundamentów pod budynek w postaci ław i stóp fundamentowych; wykonano podszybie windy.

Historia powstania osiedla nazywanego dzisiaj Londynkiem, sięga lat 70. XIX wieku. Obecna ulica Pomorska była wtedy jedną z głównych w tej części miasta i miała nazwę Rynkowska (Rinkauer Strasse). Zdecydowano o powstaniu koszar, inocjatorem tej inwestycji był zamożny kupiec Albin Cohnfeld. W pełnym kształcie budynki funkcjonowały już w 1890 r. W czasach pruskich popularnie nazywane były "Rinkauer-Kaserne" (kaserne - niem. koszary) i od początku stanowiły siedzibę 34. Pułku Piechoty. Jednostki, która jeszcze przed I wojną światową opuściła Bydgoszcz.

W 1893 r. zespół koszarowy składał się z: 5 bloków przeznaczonych dla szeregowych żołnierzy, 2 zabudowań gospodarczych, 3 domów rodzinnych, hali ćwiczeń, wozowni i szopy na tarcze. Tam gdzie dziś znajdują się komórki, prawdopodobnie mieściły się toalety. Warunki w samych budynkach były bowiem dość surowe, bez wygód. Potem, w latach 1921-33 w koszarach, które otrzymały imię Jana Henryka Dąbrowskiego, stacjonował 61. Pułk Piechoty Wielkopolskiej - wyjaśniała Bogna Derkowska-Kostkowska, historyk sztuki, kierownik Pracowni Dziedzictwa Kulturalnego w Kujawsko-Pomorskim Centrum Kultury w Bydgoszczy.

Już około 1936 r. zlikwidowano ogrodzenie i koszary przekształcono w osiedle mieszkaniowe zasiedlone przez niezamożną ludność cywilną. Nowi mieszkańcy zaczęli nazywać ten teren "Londynkiem". Miejsce, gdzie wcześniej mieli baraki, na piaskach przy ul. Dwernickiego, nazywali Abisynią. Standard był tam zdecydowanie niższy. Gdy wprowadzili się do koszarowców odczuli taką różnicę, jakby zaproponowano im lokale w Londynie.