Wraz z końcem kadencji i perspektywą wyborów nawet najmniej widoczni radni tryskają pomysłami i inicjatywą.
- Przed wyborami ośmiu radnych z naszego okręgu stało całą niedzielę przed kościołem i rozdawało ulotki - wspomina Marian Włazik z Łęgnowa. - Dla wielu tutejszych mieszkańców był to ostatni kontakt z nimi. Bo zorganizowanie badań piersi przez radnego Będkowskiego chyba sprawy nie załatwia.
- Dla fordoniaków połowa radnych z okręgu nie jest w ogóle rozpoznawalna - mówi Jan Kwiatoń, od 16 lat w Radzie Osiedla Nowy Fordon. - Ostatnio zadziwił nas jeden z nich, który po trzech latach nieobecności na dyżurach nagle sobie o nas przypomniał. Ale nie obecność lub jej brak na dyżurach świadczy o sumienności naszych rajców, tylko efekty ich pracy. A te ma Kazimierz Drozd - dwa baseny, lodowisko, to rzeczy namacalne. Ciągły, bliski kontakt i zainteresowanie osiedlem to sprawa druga, ale równie ważna.
Hojny i spokojny
Nie sposób opisać pracy wszystkich 31 radnych. „Express” pokusił się o krótkie przedstawienie tylko najbardziej charakterystycznych ich typów.
Tytan. Anna Mackiewicz i Wojciech Nowacki. Niestrudzeni polemiści, biegli odpowiednio w tematach edukacji i prywatnej własności.
Zniechęcony. Józef Eljasz. Miał kilka dobrych pomysłów. Niestety, artystyczna dusza w zderzeniu z biurokratyczną rzeczywistością ucierpiała i nie jest już tak dynamiczny jak kiedyś.
Milczący. Hanna Bogucka, Karol Będkowski i Anna Łapińska. Trudno złapać ich za słówko, bo zwykle się nie odzywają
Widmo. Krzysztof Chabowski. Od niedawna jest radnym i wydaje się tym faktem przestraszony. Do teraz nie otrząsnął się z szoku. Nie zabrał istotnego głosu na sesji, choć na komisjach wykazuje się aktywnością.
Zadziwiający. Maciej Archaniołowicz. Zadziwił wszystkich wnioskiem, żeby wystawę fonografii sponsorowały ambasady Izraela i USA, gdyż eksponaty na niej zgromadzone należą do wynalazców tych narodowości.
Hojny. Jacek Bukowski. Na komisjach przenikliwie bada niuanse prawne i ekonomiczne projektów uchwał, na sesjach Rady Miasta przeistacza się w bezwzględnego krytyka. Często zgłasza wnioski, które nie mają sensu. Ostatnio „błysnął” propozycją, żeby miejskie becikowe wyniosło 3000 złotych.
Mentor. Roman Jasiakiewicz. Odzywa się rzadko, ale gdy zabierze głos, jest to głos rozsądku. Nie toczy politycznej piany, a jego uwagi często wnoszą świeże spojrzenie na omawiane zagadnienia.
Spokojny. Marek Gralik. Radny przedkładający chłodne analizy ponad polityczne spory. Głosuje dopiero, gdy się wszystkiego dowie. Nie boi się zadawać pytań.
Nieobecny. Zbysław Patyk. Jeden z bardziej solidnych samorządowców, ale na ostatniej sesji na 53 głosowania opuścił 44.
Wytrwała. Elżbieta Krzyżanowska. W sesjach uczestniczy od początku do końca. Niezwykle rzadko zdarza się, żeby opuściła głosowanie.
Gdzie przebiega linia?
- Nie dyżury w radach osiedli czy brylowanie na sesjach rady, a skuteczność w załatwianiu spraw miasta i mieszkańców świadczą o „jakości” samorządowca - twierdzi radny Tomasz Rega. - Do tego potrzeba zdolności organizacyjnych i zmysłu negocjacji. Obecna rada jest bardzo podzielona, nie wiadomo do końca, gdzie przebiega linia. Oznacza to, że przy odrobinie zachodu może przejść każdy wniosek, ale również każdy pomysł może być utrącony.
Radni twierdzą również, że kluczowa jest współpraca z prezydentem. - Przekonanie go do pomysłu to połowa sukcesu - zapewnia jeden z nich. - Bo można „szaleć” na sesji i wypruwać się na komisjach, ale mieszkańcy, więc i wyborcy tego nie zauważą, jeśli prezydenccy urzędnicy storpedują twoją inicjatywę. Są więc tacy, którzy wolą siedzieć cicho i robić swoje oraz radni, którzy idą na udry z prezydentem. Którzy z nich obrali lepszą drogę, pokażą zapewne wybory.
