Piotr Król, poseł PiS, pochodzi ze Starego Fordonu. A zakochał się już w przedszkolu.

- Moja sympatia miała na imię Ania. Tak mi się podobała, że poprosiłem mamę, żeby poszła ze mną do sklepu z pamiątkami. Kupiliśmy wtedy dwa pierścionki z niebieskim słoniem. Jeden był dla Ani, drugi dla mnie. Po jakimś czasie Ania jednak zgubiła ten pierścionek. Byłem tak rozczarowany, że oznajmiłem jej: "W takim razie nie jesteś już moją narzeczoną". Bardzo serdecznie przy okazji pozdrawiam Anię, mamy kontakt, choć bardzo sporadyczny, ale na wspomnienie o tych pierścionkach zawsze razem się śmiejemy. Walentynki kojarzą mi się sympatycznie. Chociaż w czasach mojego dzieciństwa było jakoś fajniej. Były kartki z wyznaniem miłości, a teraz cały świat przeniósł się do internetu. To już nie to samo.

Wacław Kuczma, dyrektor Muzeum Okręgowego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, miał sympatię już w I klasie szkoły podstawowej.

- Wpadła mi w oko dziewczyna, z którą uczęszczałem do SP nr 47. Mieszkała na ul. Świerczewskiego obecnej ul. Świętej Trójcy i po lekcjach odprowadzałem ją do domu. Z kolei w V LO poznałem moją żonę Dorotę i chociaż przez jakiś czas nie mieszkała potem w Bydgoszczy, to wróciła. Ja byłem wtedy na I roku studiów i odnowiliśmy znajomość. Pojechaliśmy wtedy w góry i dziś możemy pochwalić się 45-letnim stażem małżeńskim.

Dr med. Paweł Rajewski, kujawsko-pomorski wojewódzki konsultant w dziedzinie chorób zakaźnych i zarazem rektor Wyższej Szkoły Nauk o Zdrowiu w Bydgoszczy, o walentynkach mówi tak:

- Oczywiście, że je obchodzę. To ważne święto dla zakochanych, co nie oznacza, i tu trzeba podkreślić wyraźnie, że w inne dni nie powinniśmy celebrować miłości. W udanym związku walentynki powinny trwać cały rok… drobne gesty, uśmiech, rozmowy, niespodzianki, śniadanie do łóżka czy wyjście na kolację lub koncert. Trzeba pokazywać na każdym kroku, że nasza partnerka jest dla nas najważniejsza - bez względu na upływający czas - bo w końcu zakochani czasu nie liczą. Walentynkowe życzenia można również złożyć swoim rodzicom, dziadkom czy dzieciom. To miły gest, że się o nich pamięta i kocha. A wracając do szkolnych miłości, to w szkole podstawowej było ich wiele, lecz trudno to nazywać prawdziwą pierwszą miłością, raczej dziecięcymi zauroczeniami. Jednak warto tu szczególnie wspomnieć Kasię z mojej klasy, a zarazem sąsiadkę z ulicy, na której mieszkałem. Z tego okresu do dziś przechowuję walentynki w specjalnym pudełku. To były fajne wspomnienia „poczta walentynkowa”, a nie to, co teraz: SMS-y, maile czy media społecznościowe, to nie to samo. Taka prawdziwa pierwsza miłość przytrafiła mi się dopiero w liceum. Miała na imię Dagmara. Spotykałem się z nią przez kilka lat i gdyby nie jej wyjazd na dalszą edukację do Londynu, to nie wiem jakby to się skończyło. No i moja pierwsza dojrzała miłość - Maja, z którą mam dwójkę wspaniałych dzieci - Adę i Antka.

Ireneusz Nitkiewicz, bydgoski radny i społecznik, też lubi walentynki.

- Z tej okazji robimy sobie z żoną Iloną symboliczne upominki i spędzamy czas we dwoje. Miłości tej jednej jedynej ze wczesnych lat szkolnych tak dobrze nie pamiętam, ale pamiętam, że od II klasy podstawówki chętnie wpisywałem się dziewczynom do pamiętnika. Tak, tak to były czasy, gdy pamiętniki miał prawie każdy dzieciak. Mój poważny związek zaczął się na studiach w Bydgoszczy. Poznałem wtedy moją żonę Ilonę. Zaiskrzyło i razem jesteśmy już 18 lat.