Powstańcy wielkopolscy ginęli w niemieckich obozach zagłady. Represje dotknęły, między innymi, rodzinę Krzeszewskich, ojca i dwóch synów oraz Kazimierza Trudnowskiego.
<!** Image 2 align=right alt="Image 110144" sub="Antoni Krzeszewski z podbydgoskiego Kruszyna, który najprawdopodobniej zginął w Dachau - na zdjęciu z małżonką Fot. ze zbiorów Piotra S. Adamczewskiego
">Z akt okupacyjnych przechowywanych w Archiwum Państwowym w Bydgoszczy, wynika, że członkowie rodziny Krzeszewskich zostali aresztowani na początku września 1939 roku. Następnie znaleźli się w 62-osobowej grupie, która 19 września 1939 r. przetransportowana została do obozu koncentracyjnego w Dachau. I tu ślad się kończy. Nie zdążyli oni bowiem wysłać żadnego listu do krewnych z nowego miejsca pobytu, co wskazuje na to, że najprawdopodobniej bardzo szybko zginęli.
Ojciec i synowie
Byli to Jan Krzeszewski zamieszkały w Olimpinie koło Łabiszyna, urodzony 29 września 1861 r. w Jeżewie, koło Łabiszyna, w dawnym powiecie szubińskim, jego syn - Kazimierz Krzeszewski - również zamieszkały w Olimpinie, urodzony 28 lutego 1897 r. w Ostatkowie, gm. Łabiszyn oraz młodszy syn Antoni Krzeszewski, zamieszkały w Kruszynie koło Bydgoszczy, urodzony 31 maja 1899 r. w Olimpinie.
<!** reklama>Kolejną ofiarą niemieckiej zemsty był urodzony w Królikowie koło Szubina powstaniec wielkopolski Kazimierz Trudnowski, który urodził się 23 stycznia 1881 r. w Królikowie w rodzinie Piotra i Katarzyny z domu Piątek. Powołany został do armii niemieckiej. Wstąpił do powstania wielkopolskiego, po którym zamieszkał w Szubinie przy ul. Dworcowej, zajmował się kupiectwem. Był członkiem Towarzystwa Przemysłowców w Szubinie, Bractwa Strzelckiego, Towarzystwa Gimnastycznego Sokół oraz chóru Halka. 17 września 1922 r. wstąpił do Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Ożenił się z Apolonią Latowską. W latach 30. przeprowadził się do Gdyni.
Wywieziony w nieznane
Aresztowano go 9 kwietnia 1940 r. w Gdyni o godzinie 5.30. Następnie tego samego dnia, w godzinach popołudniowych, z dużą grupą aresztantów załadowany został do wagonów towarowych i wywieziony w nieznane. Rodzina, dopiero po otrzymaniu informacji o śmierci, dowiedziała się, że był więźniem obozu w Oranienburgu. Telegram informował żonę Kazimierza Apolonię Trudnowską, że małżonek zmarł na skutek osłabionego obiegu krwi 30 kwietnia 1940 r. Następnie wdowa otrzymała paczkę z obozu z rzeczami osobistymi i bielizną zmarłego męża. Z zeznania świadka Feliksa Kubrysia, który został z Trudnowskim aresztowany wynika, że powstaniec zmarł 15 maja 1940 r. Sąd Grodzki w Gdyni na posiedzeniu 30 grudnia 1947 r. stwierdził, że Kazimierz Trudnowski zmarł 15 maja w Oranienburgu na skutek wyczerpania warunkami życia w obozie.
